هفته نامه پیغام

از دیروز که نوشته ای را در تقبیح رفتار خشونت آمیز ماموران شهربان با یکی از شهروندان انتشار دادم، دو سه تن از دوستان،واکنش های برخی از افراد را برایم روایت کرده اند.
به گمانم آنچه من در آن یادداشت گفته ام، کاملا واضح بود. البته عده ای هم وجود دارند که ممکن است هر نوشته ای را مطابق با اغراض خود نسبت به نویسنده تعبیر کنند، حتی اگر در موضع گیری دچار معیار دوگانه شوند.
من تا قبل از دیدن چهره برافروخته و متورم از اسپری فلفل آقای محمد احمدی نه می دانستم که او در کجای شهر ساختمانی دارد و نه اطلاع داشتم که تخلف کرده است یا خیر. آنچه در آن نوشته مورد تأکیدم بود و همچنان بر آن تأکید دارم، اولا تقبیح خشونتی وحشیانه و خطرساز و غیر لازم علیه یک شهروند محترم و موقر بود، ثانیا هشدار نسبت به عواقبی که می تواند چنین اعمال خشونت هایی برای طرفین ماجرا داشته باشد و حتی با واکنش دفعی طرف مقابل و خدای نخواسته وقوع یک قتل دامن گیر، دودمان دو خانواده را بر باد دهد و خاندان هایی را مادام العمر دچار عواقب خود کند. اگر آن نوشته هدفی جز این داشت یا دنبال جذب منغعتی بود، چه بسا سکوت در چنین مواقعی و روی آوردن به مذاکرات پشت پرده به سود فرد مضروب بود اما صاحب این قلم در چنین موقعیت هایی آنچه را تشخیص می دهد درست است و وجهی از دفاع از مظلوم دارد، می نویسد. و این در پیشینه نگارنده موجود است.
سه سال پیش که مأمور نیروی انتظامی در عسلویه، فرد بی گناهی را به قتل رساند و نمایندگان تمام خبرگزاری ها در استان، روایت نیروی انتظامی را از نحوه وقوع قتل انعکاس دادند، صاحب این قلم بود که آن روایت را طی یادداشتی به چالش کشید و در پی آن یادداشت که مخاطب مستقیمش فرماندار عسلویه بود، فرماندار  و به تبع آن نیروی انتظامی ناگزیر به بازگویی واقعیت شدند و مواردی دیگر که نیاز به بازخوانی آنها نیست.
وقتی شهرداری می تواند تا هر زمان و حتی تا مرحله وادار کردن فرد متخلف به تخریب ساخت و ساز اضافه، به او پایان کار ندهد، رفتارهای وحشیانه ای همچون پاشیدن اسپری فلفل به چهره یک انسان آن هم در گرمای حدود پنجاه درجه و شرجی نود و چند درصد، باید چه واکنشی جز محکومیت داشته باشد؟ و آیا اگر فرد مضروب یا یکی از بستگانش عنان از کف داده،واکنشی فاجعه بار به ضارب یا ضاربان نشان دهد، دیگر دریغ و افسوس و وافریادا کردن چه حاصلی دارد؟دور باطل خشونت ورزی و حادثه آفرینی چه زمانی باید پایان بپذیرد؟
اگر قرار است که اعمال خشونت را در هر شکلش توجیه کنیم، مرد و مردانه و با ذکر نام توجیهاتمان را بنویسیم. و اگر اهل نفی خشونت به هر شکلی از آن هستیم، با توجیه «تا مضروب که باشد»، حقیقت را قربانی اغراض مان نسبت به افراد نکنیم.
من اگر با هر فرد دیگری غیر از شیخ محمد احمدی نیز این برخورد خشونت آمیز صورت می گرفت و از آن مطلع می شدم، همین واکنشم بود حتی با علم به این که فرد تخلف ساختمانی انجام داده باشد زیرا می دانم ساز و کارهای موجود در قانون،اگر اراده ای برای انجام عادلانه و غیر تبعیض آمیز آنها وجود داشته باشد، نیاز به چنین اعمال خشونت هایی را نفی می کند.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=102311