رضا معتمد
هر چه گشتم،عکسی ازش نیافتم. در گوگل نوشتم:"شهید محمد دانش" و دکمه جست‌و‌جو را زدم. عکس‌هایی آمدند که او نبودند هر چند از جنس او بودند، همان عکس‌های سیاه و سفید و فوری و ساده دهه شصتی.
نوشتم "شهید محمد دانش دالکی". باز عکس‌هایی آمدند که او نبودند. عکس امام‌جمعه آمد با میکروفونی در دست در میانه جمعی که احتمالاً برای بزرگداشت شهدا گرد آمده بودند.
این بار نوشتم "شهدای شهر دالکی." باز هم تمثال امام جمعه آمد یا چند قُبه داری که یا داشتند از گلزار شهدا رونمایی می‌کردند یا در توصیف مقام شامخ شهدا و رونمایی از کتاب زندگی‌نامه‌شان داد سخن می‌دادند اما عجیب آن‌که با وجود این همه امام‌جمعه و قبه‌دار و پایگاه و دفتر و دستک، نامی و عکسی از او و دیگر شهیدان شهر من نیست. بی‌مبالغه می‌گویم نامی هم از او در تمام اینترنت نیست.
شهید «محمد دانش» را می‌گویم. تنها شهید عملیات آزادی خرمشهر از دالکی.
کارگر جوان ساده‌ای از خانواده‌ای تهیدست که در کودکی یتیم شده بود و حتی توفیق مدرسه رفتن نیافته بود.انسانی بی‌اندازه ساده و مظلوم و کم‌حرف.
او در فروردین۱۳۶۱ در حالی‌که کمتر از سه ماه از ازدواجش می‌گذشت، به جبهه رفت.
در آن سال‌های پر خوف و خطر و عملیات، معمولاً رسم بود که شادی فتح و پیروزی، با غم و اندوه و شیون از دست دادن عزیزی یا عزیزانی در هر شهر و روستا گره بخورد و شهیدان خفته در تابوت‌های مزین شده با پرچم سه رنگ ایران، تحفه جبهه‌های پس از هر عملیات باشند.
و تنها تحفه شهر من، دالکی، از عملیات بیت‌المقدس همین "شهید محمد دانش" بود که اکنون پس از ۳۵ سال از آن فتح بزرگ، نه نامی از او در اینترنت است و نه عکسی. آن هم با این همه دستگاه متولی و مدعی که در هر انتخاباتی نام شهیدانی چون او را پتکی می‌کنند و بر سر رقیب می‌کوبند تا از صدقه سر نامشان بر سریر قدرت و مکنت تکیه زنند.
من اما در سالگرد سوم خرداد از این کارگر ساده شهید بی‌نام و نشان، از شهید محمد دانش، نوشتم تا "نگویند که از یاد فراموشانند."عکسش را هم اگر یافتم، در این‌جا خواهم گذاشت.
یادش گرامی باد.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=108967
