حسین شادکامی- کارشناس صید و بهره برداری
خلیج فارس با توجه به دارا بودن اکوسیستمی بی نظیر و کمیاب از انواع و اقسام گونه های جانوری آبزی (گیاهی وحیوانی) از قدیم تا به امروز توانسته پروتئین مورد نیاز ساحل نشینان را تامین نماید و مازاد بر معیشیت به سوی تجارت جهانی سوق داده شده است.
تنوع در زیست گونه های آبزیان سلیقه های مصرف را متنوع ساخته و تاثیر بسیاری بر روی برداشت ذخیره از خود بجای گذاشته است.
در فصل صید میگو تنوع زیستی در جمعیتی مختلط از انواع آبزیان ریز و درشت که درفرآیند رشد و نموی متقابل در چرخه زنجیره غذایی بسر می برد (چرخه همزیستی) توسط ابزار ترال (گوفه) میگویی که به شکل مخروط قیفی با حرکت رو به جلو بستررا جایروب می کند، و هر موجودی که در مسیرش قرارمی گیرد.فلیتر می کندو به درون کیسه تورهدایت می گردد، به عنوان صید حاصله خوانده می شود.
لذا با توجه به آمارهای پژوهشی در تعیین ترکیب صید ضمنی(دورریز) در تور ترال میگویی درفصل صید (سال 1397پژوهشکده میگوی کشور) در آبهای استان بوشهر بیش از 87 درصد از میزان کل صید تور ترال میگویی غیر قابل مصرف ودوریزقلمداد می گردد که به عنوان ضایعات به دریا ریخته می شود.
این شوک زیست محیطی موجب بحران در چرخه حیات اکوسیستم آبزیان می شود و انواع گونه های بالغ و نابالغ غیر مصرفی (گربه ماهیان، سفره ماهیان،یال اسبی،کوسه ماهیان، مارماهیان، فوگل، اسکوئید ها،یلی ماهیان، چغوک رشته دار، انواع خرچنگ ها، صدف ها، نرم تنان،ستاره دریایی، حلزون ها ... ) وگونه های ریز و غیر تجاری (شوریده،حلوا سفید،حلوا سیاه،شعری،عروس،گیش ماهیان،ساردین،کوتر،کفشک ماهیان،زمین کن، شانک ماهیان، سرخوماهیان، شورت ماهیان، قباد، شیر،سارم، راشگو، هامور، سنگسر ماهیان، گواف، خارو، کریشو ....) که غیر قابل مصرف درصنعت صید که از گردونه حیات زیستی خارج می گردد. که ضمن برآورد به ازائ هر کیلو میگو بیش از 9 کیلو انواع گونه های آبزیان(ریز و درشت) از بین می روند که برای جبران ساختاری اکوسیستم سالیان سال قابل جبران نخواهد بود.
دنبال این روند صنعت صید، بهره برداری را به چالش ذخیره و مدیریت صید را با انواع تنگناهای (اقتصادی ،اجتماعی وسیاسی) در آینده نه چندان دور روبرو خواهد کرد.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=109789
