نوشته ی امیرحسام حق پرست
بی شک سینمای علی حاتمی،یکی از جامع ترین راه و روش مندیِ دیداری جهت شناختِ اصیل ترین صنایع دستی ایران در گذر و گذارِ تاریخ است چه آنقدر استدراک،حجم مطالعه و ژرفای نگاهش پیشینه و دیرینه ی هنر ناب ایرانی را نقب زده و بارها و بارها ظرائف و دقائقش را دوره کرده مو به مو که دیگر هیچ یک از سینماگران به این گرانی و تمامی راه ورودی نداشتند و نیافتند!
از "صنعت سازگری" در دلشدگان به مناسبت هزاره ی باربد با ساختِ "تار" که بر او نام "دلنواز" می نهند گرفته تا آخرین سکانس کمال الملک و گفتگوی استادِ قالی باف و کمال الملک؛
چه بسیار بی بدیل است کلام بین اساتید؛
از هنر دست تا شرافت انسانی شان!
"یارمحمد" که استاد فرش بافی هست، قالیچه را برای کمال الملک هدیه می آورد و با صدای خسته اش می گوید:
یارمحمد:
استاد، قالیچه به خواست خدا تمام شد.
عهد کرده بودم،اگر زنده ماندم و قالیچه تمام شد، با خاک پای شما تبرک بشه!
آقا قدم رنجه بفرمایید،گر چه این زیرپایی شأن استادان هنر نیست!
کمال الملک به تابلو خود نگاه می کند و سپس به قالیچه نگاه می کند.تابلوی خود را از روی بوم برداشته به زمین می گذارد و با اندوه فراوان رو به یارمحمد:
"کمال الملک:"
استاد تویی!
هنر،این فرشه!
شاهکار این تابلوست!
دریغ همه ی عمر یک نظر به زیر پا نینداختیم!
هنر این ذوق گسترده ست،شاهکار،کار توست یارمحمد، نه کار من.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=128341
