حسین حشمتی
آژیرهشدار بی آبی سالهاست به صدا درآمده است و حالا دیگرنه تنهامردم استان بوشهر بلکه استان های همجوار و کل ملت ایران در سرتاسر کشور پهناورمان کمبود و نبود این ماده حیات بخش را با تمام وجود آمد کرده و به صورت خودجوش از قطره قطره آن نگهداری نموده و در مصرفش نهایت صرفه جویی  را به عمل می آورند.
تشنه و امان مقیم کرانه خلیج فارس دیر زمانی است که به جیره بندیهای بی برنامه و ناگهانی میرآبهای مقتدر دیوانی عادت کرده و آب بهای مصرفی چند نرخی را با هر عنوان مبلغی که  باشد به طیب خاطر می پردازند، یکی بابت آب معمولی با تعرفه دولتی،دیگری به قیمت آزاد بابت آب به اصطلاح تصفیه شده که به صورت گالن های۲۰ لیتری از آب فروشان مجاز خریداری می شود،و آخری بابت بطری های پلاستیکی آب معدنی خنک به قیمت های دل بخواهی برای آنان که می خواهند در این گرمای۵۰ درجه جنوب جگرشان را جلا بدهند.
شهروندان صبور و فرهنگ مدار بوشهر اما،همچون نیاکانشان در طول تاریخ پیدایش این بندر بد شانس جنوب غربی کشور با مشکلات بی آبی آشنایی والای دیرینه دارند، وجود آب انبارهای متروکه در اماکن مسکونی بافت قدیم که بوسیله ناودان های چوبی آب باران فصلی را برای آشامیدن ذخیره می کرده اند از جمله آب انبار قوام در مرکز شهر و همچنین برکه های بیابانی و چاه های عمیق و نیمه عمیق در بعضی از شهرستان های استان مصداق بارزی براین مدعا هستند.
با این همه، تا دهه های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران که تاسیسات آبرسانی از چشمه ساسان شهرستان کازرون در استان فارس و همچنین خط لوله آبرسانی سد کوثر در استان کهگیلویه و بویراحمد در سالهای اخیر را می توان به عنوان اقدامات اساسی در این زمینه به حساب آورد،اقداماتی که با بروز و ظهور بلایای خشک سالی های چندساله گذشته بتدریج از خیز انتفاع خارج گردید تا آنجاکه به گفته کارشناسان مربوطه،دیگر امیدی به استمرار آبهای استحصالی آنها نیست و مدیران ذیربط  در استان می باید حداقل از۱۰سال پیش،مطالعات،امکان سنجی و برنامه ریزی برای تامین آب مورد نیاز استان را در دستور کار خویش قرار می دادند.
اگرچه ظاهرا طی سالهای اخیر طرح ها برنامه های مفصلی توسط مسئولان آب استان پیش بینی و رسانه ای گردیده و گفته شده که اگر این طرح ها عملیاتی شود به بهره برداری برسد،مشکلات کم آبی مرتفع خواهد شد اما نشان به همان نشانی که به هزار و یک دلیل گفته و ناگفته آن طرحها به جز یکی دو مورد محقق نگردیده است و چنین است که اکنون نه تنها سهمیه بندی آب داریم بلکه مدیریت بار مصرفی برق نیز در برنامه کاری قرار گرفته است.
به اعتقادشان این قلم،نبودن عزم و اراده جدی در میان مدیران کل دستگاههای متولی جهت اجرایی نمودن طرح هایی که خودشان ارائه داده اند و هچنین تضاد عقیده و اعمال سلیقه در موضوعات مشابه درمیان مدیران عامل و روسای سازمان های تابعه وزارت نیرو در استان باعث کندی پاتوقی پروژه ها خواهد شد که ذیلا به چند مورد از آنها به عنوان نمونه اشاره خواهد شد.
الف نبودیم و اراده
۱ به گزارش نیرو نیوزباکدخبری شماره۱۰۰۷درتاریخ۱۳/۱۲/۹۶ از قول مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان بوشهر اعلام شد که بخش خصوصی برای ساخت آب شیرین کن ۳۵ هزار متر مکعبی بوشهر یک هزار و ۵۰۰ میلیارد ریال سرمایه گذاری می کند که محل اجرای آن جانمازی شده وبه زودی اجرایی مدت دو سال تکمیل می شود می تواند روزانه ۳۵ هزار متر مکعبی آب آشامیدنی مشترکین شهر بوشهر را تامین نماید.
۲  پانزده مدیرعامل آب و فاضلاب استان درگفتگو با خبرگزاری تسکین درتاریخ ۷مهر سال۹۷گفته است،وزارت نیرو مجوز۹۰ هزار متر مکعبی آب را صادرکرده است که اکنون چهار طرح آن به ظرفیت ۵۵ هزار و ۵۰۰ متر مکعب آب در شهرستان های بوشهر،کنگان، سیراف،و دلدار اجرایی شده که تنها دو طرح آن وارد مدار گردیده و بقیه در دست اقدام می باشد.
ب-اختلاف سلیقه و نظر مدیران
درحالی که مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان بر لزوم ایجاد منابع آب آشامیدنی از دریا و ساخت چند طرح آب شیرین کن در شهرستان های ساحلی استان خبر می دهد،مدیرعامل آب منطقه ای استان درجمع روسای شوراهای اسلامی شهر و روستا اعلام کرده است که تهیه آب شرب از آب دریا با توجه به قیمت تمام شده و ملاحظات زیست محیطی مقرون به صرفه نیست و سازگاری با مشکلات کم آبی و کنار گذاشتن بد مصرفی را به عنوان راهکار گذر از مرحله کنونی را پیشنهاد می نماید.
در پایان این پرسش مطرح است که اگر مدیرعامل آب و فاضلاب استان شخصا طرح های پیشنهادیش را تا مرحله آخر پیگیری می کرد و تا پای از دست دادن جایگاه اداری پیش می رفت آن پروژه ها اکنون به بهره برداری نرسیده بود؟ و یا اگر مدیرعامل آب منطقه استان ملاحظات گرانی و..‌ را در رابطه با استحصال آب از آب شیرین کن ها را به تعداد و قیمتی وجه همت خویش قرار می داد و با همکار خود تشریک مساعی می نمود آیا امروز به این وضعیت بغرنج گرفتار بودیم؟مسلما خیر.