عبداله رئیسی
بیست سال است تلاش میکنم باوسواس بنویسم و هر چیزی ننویسم؛ و این درس بزرگی بود که در مکتب پیغام آموختم.
سال ۷۷ بود؛ شعری برای صفحهی ادبی پیغام فرستادم و چاپ شد و همین آغازی بود برای پیوستن من به پیغام.
حدود بیست سال از آن روزهای شیرین میگذرد و من هنوزاهنوز به پیغام و صفحات پیغام و اهالی پیغام، عشق میورزم.
نگاه حرفهای پیغام به تولید محتوا، داشتن سرویسهای مجزا، کار روی پروندههای موضوعی، تهیه حرفهای گزارشها و مصاحبهها و همچنین تربیت نسلی از نویسندگان نوپا از جمله دلایل من برای علاقه به پیغام است.
در کنار اینها، صادق بودن دکتر رضا معتمد در برخورد با اعضای هیات تحریریه و مخاطبان هفتهنامه از نکات مهمی است که همواره برای من تحسینبرانگیز بوده است.
از دیگر امتیازهای پیغام حفظ اعتدال و توازن در رویکردهای محتوایی بوده است. پیغام در عین حال که نشریهای کاملا سیاسی با مشی اصلاحطلبی است، رویکرد جدی به مقوله فرهنگ و ادبیات دارد و رسالت خود را در این زمینه بخوبی انجام داده است.
صفحهآرایی جذاب و حرفهای نیز از دیگر عوامل علاقهی من پیغام است که همواره در این زمینه صاحب ایده و متفاوت بوده است.
امیدوارم قلب پیغام همچنان منظم و خوب بتپد و شاهد پویایی و بالندگی بیش از پیش این هفتهنامه محلی در عرصهی فرهنگ و جامعه باشیم.
برای پیغام و دکتر معتمد آرزوی موفقیت دارم و همواره خودم را با افتخار عضو کوچکی از خانواده بزرگ پیغام میدانم.