رضا معتمد
آقای محمد احمدی (نزد ما موسوم به شیخ محمد احمدی) از دوستان دیرین من است. برادرِ گرامیِ علی آقای احمدی مدیر مسئول هفته نامه خلیج فارس. صاحب امتیاز و  مدیرمسئول خلیج فارس، قبلَاَ همین شیخ محمد احمدی بود. بعدها ایشان مدیرمسئولی را به برادر خویش واگذار کرد.
شیخ محمد احمدی از تحصیل کرده‌های حوزه و دانشگاه است. بدون اغراق انسان فاضل و از جمله انسان‌های متشرع آزاد اندیش است. وی، چند سالی نیز در کسوت روحانیت بوده است اما در حال حاضر به اصطلاح «مکلّا» است. من و بعضی دوستان گاهگاهی در یکی از مساجد شهر به او اقتدا می‌کنیم و اگر وقتی باشد، بعد از نماز، از دانشش در فهم آیات قرآن بهره می‌بریم.
شیخ محمد که شغل آزاد دارد، ظاهراً به کار ساخت و ساز مشغول است و همانند همه کسانی که در این کارند، گذارش به  شهرداری و سر و کارش با شهرداری‌چی‌ها است.

محمد احمدی

روز چهارشنبه (دو روز پیش)، گویا در حالی که بر سر ساختمان حاضر بوده، مأموران ناظر بر کار ساخت و سازهای غیر قانونی موسوم به «شهربان»، سر می‌رسند و با این توجیه که ساخت و ساز وی غیر قانونی است، اقدام به جمع آوری ابزار و آلات ساختمانی وی برای انتقال به شهرداری می‌کنند و هنگامی که او تلاش می‌کند تا وسایلش را از خودرو شهرداری پایین بیاورد، با اسپری فلفل به صورت او حمله‌ور می‌شوند.
من اصلاً به درستی یا نادرستی ادعای شهربان‌های شهرداری در مورد تخلف ساختمانی ایشان کاری ندارم و دارای تخصصی هم در این زمینه نیستم. خود آقای احمدی هم اذعان دارد که یک طبقه از ساختمانش اضافه بر مجوز صادره از شهرداری است اما او چنین روندی را در بوشهر و اغلب شهرداری‌ها معمول می‌داند و علاوه بر این مدعی است که مدت شش ماه است برای گرفتن مجوز ساخت طبقه اضافه، میان شهرداری و نظام مهندسی در رفت و آمد است و آخر سر برای این که در بلبشوِ گران شدن بی‌حساب و کتاب مصالح ساختمانی بیش از پیش متضرر نشود و سرمایه‌اش را از دست ندهد، با راهنمایی و مجوز شفاهی و غیر رسمی بعضی افراد همین شهرداری، مثل دیگران اقدام به ساخت کرده تا بعداً در کمیسیون ماده صد با پرداخت جریمه، تراکم لازم را دریافت کند.
کاری هم به این موضوع ندارم که اضافه‌سازی و کارهایی همچون حذف پارکینگ در شهر بوشهر به یک روند معمول تبدیل شده است و مأموران هم آنجا که یکی را می‌خواهند، در بسیاری موارد چشم بر تخلف می بندند، بلکه بشدت از تصویری متأثر شده‌ام  که بعد از پاشیدن اسپری فلفل بر صورت و چشم این شخص عالم و محترم و اهل قلم دیده‌ام، این تصویر آنقدر ناراحت کننده است که در محکومیت اقدام شهربان‌های شهرداری تردید نکنم. به همین دلیل، روی سخنم با مسئولان شهرداری است آن هم با این پرسش که آنها مطابق با کدام قانون اجازه برخورد فیزیکی با شهروندان را به ماموران خود داده‌اند تا چنین وحشیانه در صورت مردم اسپری فلفل بپاشند؟
پرسش دیگرم این است که اگر چنین اعمال وحشیانه‌ای به نقص عضو یا حتی مرگ فردی بینجامد، پاسخگوی آن چه کسی خواهد بود؟ جز سرپرست شهرداری که در این وانفسای مصیبت و بیچارگی مردم، برای چند ریال درآمد، افرادی بی‌رحم را با نام شهربان به جان مردم انداخته است؟
تصور کنیم که فردی که شهربان‌ها این‌گونه بی‌رحمانه و وحشیانه به صورتش اسپری فلفل می‌پاشند، دچار تنگی نفس یا مشکل بینایی باشد. آنگاه اگر اتفاق فاجعه باری رخ دهد، عواقب این رفتارهای غیر مسئولانه به‌عهده چه کسی است؟
تا آنجا که شنیده‌ام، اسپری فلفل و ابزارهایی از این دست، وسیله دفاع شخصی است. آیا شهربان شهرداری مدعی است که شیخ محمد احمدی به او و اصحابش حمله فیزیکی کرده است؟ با شناختی که از این شخص محترم دارم، هرگز چنین ادعایی را نمی‌پذیرم.
آنان گویا پس از حضور این شخص که به مصداق آیه شریفه «لا یُحِبُ اللهُ الجَهرَ بِالسوءِ مِنَ القولِ  اِلّا مَن ظُلَم*» با سر و صدا و اعتراض در دفتر سرپرست شهرداری نیز همراه بوده و تنها کسی که شدت درد جسمانی و بالاتر از آن درد  تحقیری این چنین را تجربه کرده، می‌تواند آن را بفهمد، مدعی شده‌اند که چون آقای احمدی می‌خواسته دست به ربایش اموال شهرداری بزند، با اسپری فلفل به صورتش حمله ور شده اند! منظورشان از اموال شهرداری نیز اسباب و لوازم خود این بنده خدا بوده است! گویا شهربان‌های شهرداری، اسباب و لوازم ساخت و سازی را که از مردم جمع آوری می‌کنند، فی الفور به قباله شهرداری می‌زنند که اقدام یک فرد در بازپس‌گیری اموالش را ربایش مال شهرداری تلقی می‌کنند!
متأسفانه هر چند گاه، شاهد بروز چنین رفتارهایی از سوی مأموران شهرداری‌های ایران هستیم. گاه در شکل برخورد مأموران سد معبر و گاه نیز مثل مورد اخیر در مقابله با تخلفات ساختمانی آن هم اغلب به‌شکل خشونت آمیز و متأسفانه وحشیانه. در حالی که قانون برای همه این تخلف‌ها راه برخورد موجه و در عین حال قاطع و قانونی را پیش‌بینی کرده است.
امیدوارم اعضای محترم شورای شهر بوشهر، بخصوص رئیس محترم شورا، ضمن پی‌گیری رفتار ناپسند مذکور که هر چند یک بار با یکی از شهروندان صورت می‌گیرد و این بار با فردی نسبتاً شناخته شده صورت گرفته، اولاً با خاطیان این قضیه برخورد کنند ثانیاً به اوضاع نابه‌سامان مدیریت شهرداری، هرچه زودتر به گونه‌ای  سر و سامان دهند که از این به بعد ضمن عمل غیر تبعیض آمیز به قانون برای همه اشخاص، با نظارت بیشتر  بر کار مأموران، احتمال وقوع چنین رفتارهای نابخردانه و ناموجه را نسبت به شهروندان، تا حد امکان کاهش دهند.
*خداوند هیچ صدایی را که به بدی بلند شود، دوست ندارد مگر صدای آن کس را که به او ستمی شده باشد.(نساء/148)