واردِ بازی های کثیف دیگران نشویم...
می دانم این هم از بد شانسی ما بود و یا از گناه نیاکانِ ما و یا از بی کفایتی خودِ ما و یا... که ما در جامعه ای زندگی کنیم که فقط نامِ "جامعه" را یدک می کشد و از حقیقتِ "جامعه" عاری است؛ زیرا اخلاق که مهمترین شاخصه جامعه و مهمترین شاخصه انسانِ سالم برای ساختن یک جامعه در مفهومِ جامعه شناختی است، به تدریج کمرنگ  و کمرنگ تر می شود
كدخبر: 110885
1398/07/11

نمی دانم این هم از بد شانسی ما بود و یا از گناه نیاکانِ ما و یا از بی کفایتی خودِ ما و یا... که ما در جامعه ای زندگی کنیم که فقط نامِ "جامعه" را یدک می کشد و از حقیقتِ "جامعه" عاری است؛ زیرا اخلاق که مهمترین شاخصه جامعه و مهمترین شاخصه انسانِ سالم برای ساختن یک جامعه در مفهومِ جامعه شناختی است، به تدریج کمرنگ  و کمرنگ تر می شود و این اجتماع در واقع به باتلاقی از بَد اخلاقی تبدیل شده و ما هر روز، بیشتر از دیروز در این باتلاقِ کثیف فروتر می رویم و علی الفاعده زندگی ما نیز درمعنای عشق ورزیدن، محبت و مدارا، احترام، گذشت و انسانیت هر روز بیشتر از دیروز رنگ می بازد و نابود می شود.

در این شرایط بسیار دشوار و ویرانگر، ما تنها به شرطی می توانیم تَه مانده های زندگی را حفظ کنیم که بتوانیم شرایط موجود را به درستی بشناسیم و عمقِ فاجعه را دریابیم و بنابراین گونه ای دیگر بیاندیشیم و دیگرگونه سخن بگوییم و رفتارفتارهای جدیدی در پیش رو بگیریم. تنها در این شرایط است که می توانیم خود را از شرِّ این همه جانورانِ خبیث، به نام انسان، تا حدودی حفظ کنیم. جانورانی خبیث و اما مظلوم و قابل ترحّم که در حقیقت خود، قربانیان مظلومِ ساختارهای بیمارِ این جامعه هستند. تا شاید بر خلاف روند موجود اتفاقی بیفتد و روزگار روی خوبش را به ما هم بنماید.

این هفته یادداشتی زیبا و کوتاه خواندم با امضای فردی به نام  "مهراب حیدری"؛ این یاددداشت، به زبانِ ساده و صمیمی به ما کمک می کند تا با رعایت دستورالعمل های زیر، راهِ سختِ زندگی را اندکی هموارتر کنیم؛ در این یادداشت را با اندکی تغییرات که در مخاطب آن به وجود آورده ام تقدیم شما عزیزان می نمایم:

به افراد عصبی که در خیابان به ما تنه می زنند، راه بدهیم تا عبور کنند.

به رانندگان عصبانی و بی منطق که می خواهند از هر گوشه ای زودتر به مقصد برسند، راه بدهیم.

به کسی که در خیابان به ما بی‌احترامی می کند، بی اهمیت باشیم.

در برابر کسی که بی محابا به ما ناسزا می گوید، سکوت کنیم و محیط راه ترک کنیم.

در برابر کسی که کارهای وقیحانه خود را به ما نسبت می‌دهد، کوتاه بیاییم.

در برابر  کسی که مدام دروغ می گوید لبخند بزنیم و بگذریم، در پی انتقام نباشیم.

چون آنها به راحتی هر کاری که بخواهند را می کنند! وبه سادگی ما را وارد بازی های کثیف خود می کنند! و در نهایت با بی حیایی و فریاد و دریدگی ما را تا سطح خودشان پایین می کشند.

یادمان باشد آنها همیشه حق به جانب هستند و آدم سالم و باشرف از پس آنها برنمی آید.

ضرب المثلِ "باید با هر کسی مثل خودش بود" را برای رسیدن به آرامش فراموش کنیم و از چنین افرادی فقط دور باشیم و یقه مان را دست هر دیوانه ای ندهیم چون به قول معروف مردم از دور دیوانه اصلی را تشخیص نمی دهند!!!

منبع: