حسام حق پرست
به جهان خرّم از آنم که...
همایون خرم را جهان می شناسد!
جهانی، آثارش را واخوانی و همخوانی می کنند!
همه وقت و همه جا!
مگر می شود تأثیر گذارترین، کاملترین، تاریخی ترین نغماتِ نغمه سرایانی چنین بلیغ و دقیق را نشناخت و نشنید و به خاطر نسپرد!؟
آن جمع دانا و توانا؛ آن نسل فرهیخته و بی مانند و بی تکرار که گلستان گلهای پیرنیای خوش نیا و آن حضور جاودانه را آبیاری نمودند، چگونه می توان روزی نشنوی و یادی نکنی در خیال و اندیشه؟
نوازنده، ترانه سرا و نغمه ساز و... روزی روزگاری چنان در هم بافته و تنیده شدند بی بحث و کلامی که به باور این قلم گویی همان اثربخشی، ِشاهنامه ی دانای طوس برای حفظ زبان پارسی اما این بار برای حفظ و اشاعه و پاسداشت فرهنگ موسیقایی ایران را داشت و این مبارک سحر رقم خورد ! (البته با دلایل فنّی، تاریخی و مستند که در این نوشتار ادامه ی آن طلب نمی کند)
زاد روز همایون خرم را همان بس و همان بِه که قول استاد سخن سعدی را واگویه کنیم برای سپاس از آثاری که خلق نمود انسانی و جاودان در خاطره و سرگذشت موسیقی ایران؛
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست!