پیغام : حسین غریبی مترجم بوشهری کتاب  "مترجمِ کتاب شمشیر در سنگ" می گوید  دانش آموخته  کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی است  و کار ترجمه  را از 15 سال پیش به صورت آماتور شروع کرده است.

وی همچنین می گوید در کار ترجمه از استادانی همچون نجف دریابندری و عبدالحسین شریفیان الهام گرفته است

حسام حق پرست خبرنگار ما در خصوص " ترجمه  کتاب شمشیر در سنگ " با حسین غریبی مترجم این کتاب به گفتگو نشسته  که در ادامه می خوانید:

لطفاً در آغاز قدری از خودتان بگویید؟

حسین غریبی هستم، متولد 1369 و فارغ‌التحصیل رشتۀ کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه خلیج فارس بوشهر.

 چه شد که سراغ کار ترجمه رفتید؟

همیشه به ادبیات داستانی علاقه داشتم و بعد از گسترش اینترنت و سینما در کشورمان به زبان انگلیسی هم علاقه‌مند شدم. ترجمه را از حدود پانزده سال پیش به‌شکل آماتور شروع کردم و تا به حال هم به دلیل همین علاقه در حوزه‌های مختلف آن را ادامه داده‌ام.

 کمی از کتاب شمشیر در سنگ صحبت کنیم؟

«شمشیر در سنگ» اثر تی.اچ.وایت نویسندۀ انگلیسی است. این رمان اولین بار در سال 1938 میلادی منتشر شد و اولین بخش از چهارگانه‌ای است که در پی موفقیت آن، به رشته تحریر درآورد. داستان کتاب در قرون وسطی اتفاق می‌افتد و دربارۀ کودکی به نام وارت است. وارت خودش بی‌خبر است اما در واقع پسر پادشاه انگلستان است. سرپرستی او را در قلعه‌ای قبول کرده‌اند و او تحت نظر پیرمرد جادوگری به نام مرلین آموزش می‌بیند. این اثر رگه‌هایی از کمدی، ماجراجویی و فانتزی را در خود دارد، ولی در بعضی فصل‌ها حال‌وهوایی جدی‌تر و ضدجنگ پیدا می‌کند و گاه به طبیعت انسان هم می‌پردازد. چندین نویسندۀ معاصر گفته‌اند که از این کتاب الهام گرفته‌اند و روی‌هم‌رفته جزو آثار کلاسیک ادبیات فانتزی است.

 در ترجمه به کار کدام یک از مترجمانِ نامدار گرایش دارید؟

البته من در حدی نیستم که کارم را شبیه به بزرگان این عرصه بدانم. به‌طور کلی سعی می‌کنم از آن‌ها یاد بگیرم. مثلاً برای ترجمۀ این کتاب که نثری ثقیل داشت، نظرم این بود که باید این پیچیدگی‌ها را منتقل کنم و ساده کردن متن نوعی دست بردن در ترجمه است. این پیچیدگی‌ها و سخت‌خوانی‌ها را می‌توان در ترجمه‌های صالح حسینی هم دید. اما برای کتابی که بعد از این ترجمه کرده‌ام و هنوز منتشر نشده، سعی کردم متن تا حدی روان و به زبان گفتار نزدیک‌تر باشد؛ شاید شبیه آن دسته سادگی‌ها و بی‌تکلفی‌هایی که در ترجمه‌های احمد شاملو می‌بینیم.

از مترجمان بوشهری(نجف "دریابندری، عبدالحسین شریفیان و حسن زنگنه" ) به کدام شان بیشتر علاقه مند هستید ؟

هر کدام از این عزیزان گنجینه‌هایی بودند و میراث بزرگی از خودشان برجای گذاشتند. حسن زنگنه بیشتر در زمینه تاریخی فعالیت داشتند، برای همین حوزۀ کار من بیشتر به نجف دریابندری و عبدالحسین شریفیان نزدیک است که هر دو بسیاری از آثار کلاسیک و مطرح دنیا را ترجمه کرده‌اند که بعضاً دشواری‌های زیادی دارند.

 کدام اثر محمد قاضی را بیشتر می پسندی؟

متأسفانه سعادت نداشته‌ام ترجمه‌ای را از ایشان بخوانم.

 سخن پایانی؟

از شما متشکرم که این فرصت را در اختیار من قرار دادید.