دوباره خوانیِ اجرای غلامرضا دادبه در برگ سبز شماره ۱۱۵ همراه با سنتورِ ورزنده و نیِ حسن کسایی توسط ساير خوانندگان هر چند متبحّرانه اما انگار جوهره و جوِّ وجودی آن صدا و پیامِ آوازش را هیچ گاه نتوانسته تا شکل دهند! چه البته این خود اصل و اساس و خصیصه ی یک اثر هنری ماندگار است که تکرارش محال می نماید!
خوانشِ تنها چند دوبیتی باباطاهر کافی بود تا صدایش در تاریخ آواز این سرزمین، نمونه ای برای مشق و تمرین اهل آواز شود و چنان تاثیرگذار خواند و آنقدر معنویتِ حال و کلام با هم گره خورده و درآمیخته در صدایش تو گویی ترجمان زیبای زندگی و هُنر انسان زیستن است! و با خود می برد و می کشانَدَت تا زلالِ اندیشه را با این صدا بیاموزی و تجربه کنی!
ضبط تنها چند رباعی در یک برنامه به جای مانده از دادبه و همین، خِیل مشتاقان و شاگردان را به سویش روانه ساخت از محمدرضا شجریان و...
وقتی جواب آواز را بزرگانی چون ورزنده و کسایی بنوازند! خود حکایتی دارد که همه ی احوال را مشخص می کند.
"جانسوز" تخلص دادبه است و همچون دیار پدری اش یعنی دشتیِ استان بوشهر، آن آواز و دوبیتی خوانیِ باباطاهر،
بی تکرار ماند و به یادگار در تاریخ آوازِ ایرانی؛
به سر شوق سر کوی تو دیرم...