روزگارِ سپری شده چگونه با موسیقی روایت می شود!؟
بوشهر امّا؛
صدای خود را خوب می شناسد!
سالیانی دیر و دور این بندر گویی با گلویی تَک و بی تکرار خود را فریاد می زند!
این آوا؛ همه را و همه چیز را در خود داشت! وَ این یعنی،کار تمام شده است!
از جهازِ تَن سپرده به آب های سیاه! تا دستانِ بالا رفته بر بلندای عمارت که انگار می خواهد داغی دیگر را بر زمین بنشاند!و سنگ درآر! در میان سنگ و آهن چه می جست جز صدای جهانبخش را تا این حجم بی روح را نرم سازد و جانش تاب آورد در نبردِ با سخت ترین ها!
هنوز هم آن صدا جانِ تاریخ است و جهانِ آوایی که چاووشی خوانِ تاریخ بوشهر است!
صدایش جدای از ایّام و هنگامه ی سوگواری هم صدای بوشهر است. آن را می شنوی و با او زمزمه می کنی و بوشهرِ آن روزگاران را به تصویر باز می کشانی.
"درآمد" می خواند و اوج آوایش را آسمان می شنود در آن ایّام که امکان و ابزار صدابرداری و ثبت و ضبط کم و کاستی داشت جنوبیِ دیگر؛ تقوایی در "اربعین" آن قامت و قدمت را برای بوشهر به یادگار می گذارد و جنگ نامه اش را شهنواز به گوش پوران ایران زمین می رساند.
و این ارادت به او همواره در زمانه جاری و باقی ست تا هست آواز دریا!