مصطفی داننده: 1500 واکسن آنفلوآنزا به مجلس تحویل داده شد. وزارت بهداشت گفت:« قاعدتا مراکز بهداشت نهادهای مختلف از جمله مرکز بهداشت مجلس شورای اسلامی نیز ممکن است در این مرحله دریافت کننده واکسن باشند..» مدیرکل سلامت مجلس اعلام کرد:« بدلیل شرایط خاصی که امسال وجود دارد این 1500واکسن به سازمان غذا و دارو برای استفاده دیگر مراکز درمانی بازگردانده شود.»
سوال اصلی این نوشتار این است که در شرایط فعلی که مردم نگران کرونا و آنفلوآنزا هستند، چرا باید طبق روال سالهای قبل به نهادهای مختلف سهیمه واکسن داده شود؟
چرا باید 1500 واکسن آنفلوآنزا به مجلس داده شود؟ یعنی این تعداد آدم پرخطر و پرریسک که احتمال گرفتن آنفلوآنزا ا دارند، در مجلس به عنوان نماینده و کارمند هستند؟
وقتی کرونا آمد، ساکهای قرمزی تحویل نمایندگان مجلس قبل شد که در آن ماسک و مواد ضد عفونی کننده بود. همان روز هم نوشتم که ساکهای قرمزتان حسابی اذیتمان میکند. الان هم خبر دادن 1500 واکسن آنفلوآنزا به محلس آزار دهنده بود. با اینکه با توجه به فشار افکار عمومی، مجلس در یک تصمیم خوب این واکسنها را برگرداند.
یک پیشنهاد ساده به وزارت بهداشت دارم که فکر میکنم خیلی هم راهکار پیچیدهای نیست. امسال به هیچ نهادی واکسن ندهید. افراد مشخصی امسال در صف دریافت این واکسن هستند. شما از نهادها بخواهید افرادی که در سازمانشان سابقه بیماری دارند و در معرض خطر گرفتن آنفلوآنزا هستند را به شما معرفی کنند.
سابقه پزشکی این افراد هم احتمالا در وزارت بهداشت وجود دارد. این افراد معرفی شده میتوانند، واکسن خود را از وزارت بهداشت و داروخانهها بگیرند.
نگذارید مردم بگویند که واکسن که به ما نمیرسد و همان اول خودشان همه را برداشتهاند. آنهایی که شغل آزاد دارند و یا کارگر و کارمند بخش خصوصی هستند، باید این حس را داشته باشد که سیستم درمانی ایران هیچ تفاوتی میان آنها و بخش دولتی قائل نیست.
نمیدانم خبری دارید یا نه؟ به گفته بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران، خط فقر یک خانواده 4 نفره، 10 میلیون تومان است. خیلی از این خانوادهها حقوق سه ماهشان هم 10 میلیون نمیشود. میبینید مردم با مشکلات اقتصادی در حال کشتی گرفتن هستند و در بسیاری از مواقع تورم و گرانی، پشت آنها را به خاک میمالد. لطفا در این شرایط با ایجاد حس تبعیض دردهای مردم را دو چندان نکنید.
حس تبعیض بدتر از هر گرانی و تورم است. حسی که عجیب مردم را درگیر خودش کرده است. واقعا جامعه فکر میکند بدون داشتن پارتی و آشنا نمیتوانند در سازمان و یا ادارهای استخدام شوند که البته به قول قدیمیها« تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها»!
منبع/ عصر ایران