اسماعیل منصورنژاد- روزنامه نگار

پنحشنبه گفته‌اند که علت گرانی مرغ و تخم‌مرغ، «انحصار واردات» مواد غذایی مرغ‌ها به «یک نفر» است. واردکننده انحصاری نیز محصولاتش را می‌فرستند بازار آزاد، پرورش‌دهندگان مرغ هم مواد غذایی مرغ‌ها را خیلی گران از بازار آزاد می‌خرند.

وادات موز در «انحصار» است.

واردات موبایل «انحصاری» است.

واردات لوازم کامپیوتر هم همینطور.

و... در یک کلام تمام کشور در انحصار عده‌ای خاص است. این افراد محال است بدون پرداخت حساب و کتاب، همه چیز را در دست بگیرند و بازار را به آشوب بکشانند.

داستان قیمت مرغ و تخم‌مرغ یک ظاهر دارد، یک پستو. ظاهر آن که معلوم است: واردکننده انحصاری ارز دولتی می‌گیرد، اما خوراک مرغ را در بازار آزاد می‌فروشد. پستوی آن هم این است:

وای به روزی که کسانی بخواهند خارج از چارچوب مافیای «انحصار»، به صورت آزاد و بدون دریافت ارز دولتی کالایی را وارد کشور کنند.

نمونه بارز آن لنج‌داران بوشهری‌اند که حقوق گمرکی کالاهای وارداتی را تا ریال آخر می‌دهند، ولی اگر کالا را بار کردند که مثلاً از «دلوار» بفرستد به «برازجان»، (آن هم داخل استان)، توقیف می‌شود؛ زیرا قاچاق است!

واردکننده «انحصاری» (از جمله همین واردکننده‌ی خوراک مرغ) با ارز دولتی کالا وارد تهران می‌کند و می‌تواند آن را به هر نقطه‌ای از کشور که خواست، بارگیری کند. به عنوان نمونه، روزانه انواع کالای وارداتی از تهران به سایر شهرها بارگیری می‌شود، اما وای به روزی که همان کالا از استان بوشهر به مرکز استان فارس (شیراز) بارگیری شود!

مثلاً تفاوت آزادی خروج  لوازم کامپیوتر از تهران به بوشهر و ممانعت از خروج همان کالاها از بوشهر به شیراز، فقط مربوط به «انحصار» است. کالایی که از تهران خارج می‌شود، هیچ مشکلی ندارد، اما کالایی که از بوشهر خارج شود، «قاچاق» است!

«واردات انحصاری» کشور را با بحران روبرو کرده و فقط یک نمونه‌ی آن، گرانی مرغ و تخم‌مرغ است. هیچ اراده‌ای نیز از سوی دولت و نهادهای حکومتی برای برخورد با واردات انحصاری وجود ندارد.