لذّتی که در دانایی است توصیف ناشدنی است، حتّا اگر دانایی نسبت به رنج هایمان باشد. دانایی موهبتی است لذّت بخش، به خصوص اگر درباره ماجرای زندگی مان باشد، یعنی درباره ی این حکایت ساده و پیچیده ی تکرار نشدنی...

درک و دریافت حکایتِ یگانهِ زندگی به آسانی میسّر نیست، برای درک و دریافت این حکایتِ بی نظیر که گاه بسیار دلنشین و شیرین است و گاه به غایت جانکاه و تلخ، از مسیرهایی می گذرد...

درک و دریافت حکایت ساده و پیچیده این زندگی از مسیرهایی متنوع می گذرد، از مسیر شعر و موسیقی، از مسیر تجربه های دیگران، از لابه لای حروف الفبا، از دل جنگل ها انبوه، در ترنم زلف بادها، در بارش آرام باران، در سکوت کوهساران، از اعماق پاییزهای دلتنک، در سرمای سهمگینِ زمستان، در لطافت شکوفه های بهاران، از مسیر رشدِ شیرین و درناک دانه و درِ جانِ درخت و از دلِ میوه های تابستان...

درک و دریافت این زندگی از مسیرِ بودا و کنفوسیوس می گذرد، از مسیرِ کلام خداوند در اوستا، تورات و انجیل بهتر می گذرد اما درک و دریافت زندگی از مسیرِ شکوهمندترین اعجازِ هستی یعنی قرآن کریم بسیار مطمئن تر می گذرد: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ / همانا ما خود قرآن را نازل كرديم و خود آن را نگاه ‌می­داريم‌(حجر/9)

درک و دریافت حکایت ساده و پیچیده این زندگی از مسیرهایی متنوع می گذرد، و در کتاب خداوندِ دانای مهربان می خوانیم: یکی از این مسیرها، مسیرِ گردش روزگار است، یعنی این که زندگی خویش را جزیی بسیار ناچیز از این همه زندگی دیدن، زندگی هایی بسیار که در گردش روزگار رقم خورده و می خورد. زندگیِ آدمیانی که در گذشته های دور و نزدیک آمدند و رفتند... قصه های خویش را روایت کردند و رفتند... شادخواری هایی که کردند و گذشتند... رنج هایی که کشیدند و دادند... ترانه هایی که سرودند... و عاشقانه هایی که زیستند...و مرگ پایان کبوتر نیست...

 خواندن یک صفحه از قرآن کریم، حدود 5 دقیقه وقت می خواهد، اگر توفیق رفیق شود و هر روز فقط یک صفحه را بخوانیم و در معنای آن اندیشه کنیم، دریچه هایی از باغِ شفقت و مهربانی و دانایی بر رویمان گشوده می شود، دریچه هایی سبز و آبی رو به افق های بیکرانه... در این افق ها لامتناهی خط و ربط ها و درک و دریافت هایی جذّاب می بینیم از زندگی...

امروز که صفحه 67 از سوره آل عمران را خواندم و از این دریچه ی رویایی، مناظری سبز را دیدم، دلم نیامد که در این لذّت با شما شریک نباشم. در این باغِ دل انگیزِ خداوند، از زبانِ آن بخشنده مهربان با جان و دل شنیدم که بر روی زمین گردش کنید و این سنت خداوند را به یاد بسپارید که در گردش روزگار، آنان که در راحتی و سختی به دیگران کمک می کنند و خشم‌ ‌خود‌ ‌را‌ فرو می‌خورند و ‌از‌ مردم‌ ‌در‌ می‌گذرند و نیکوکاری می کنند و چون‌ کار زشتی‌ کردند و ‌‌بر‌ ‌خود‌ ستم‌ نمودند، ‌خدا‌ ‌را‌ یاد می کنند و ‌برای‌ گناهان‌ خویش‌ آمرزش‌ طلبند و ‌بر‌ خلاف‌هایی‌ ‌که‌ کرده‌اند پافشاری نمی کنند، پاداشِ آن ها باغ هایی نیکوست که آبهایی در آن جاری است...

133 - و بشتابید ‌به‌ سوی آمرزشی‌ ‌از‌ پروردگارتان‌ و بهشتی‌ ‌که‌ پهنای ‌آن‌ آسمان‌ها و زمین‌ ‌است‌ ‌و‌ ‌برای‌ پرهیزکاران‌ آماده‌ ‌شده‌ ‌است‌.
134 - همان‌ها ‌که‌ ‌در‌ راحت‌ و رنج‌ انفاق‌ می‌کنند و خشم‌ ‌خود‌ ‌را‌ فرو می‌خورند و ‌از‌ مردم‌ ‌در‌ می‌گذرند، و ‌خدا‌ نیکوکاران‌ ‌را‌ دوست‌ دارد.
135 - و کسانی‌ ‌که‌ چون‌ کار زشتی‌ کردند ‌ یا ‌ ‌بر‌ ‌خود‌ ستم‌ نمودند ‌خدا‌ ‌را‌ یاد کنند و ‌برای‌ گناهان‌ خویش‌ آمرزش‌ طلبند، و جز ‌خدا‌ چه‌ کسی‌ ‌است‌ ‌که‌ گناهان‌ ‌را‌ بیامرزد! و دانسته‌ ‌بر‌ خلاف‌هایی‌ ‌که‌ کرده‌اند پافشاری‌ نکنند.
136 - پاداش‌ آنان‌ آمرزش‌ پروردگارشان‌ و بوستان‌هایی‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ پای‌ درختانش‌ نهرها جاری‌ ‌است‌ و جاودانه‌ ‌در‌ آنند، و پاداش‌ اهل‌ عمل‌ چه‌ نیکوست‌.
137 - بی‌تردید، پیش‌ ‌از‌ ‌شما‌ ماجراها گذشت‌ (سنّت‌ هلاکت‌ اقوام‌)، ‌پس‌ ‌در‌ زمین‌ بگردید و ببینید ‌که‌ سر انجام‌ تکذیب‌ کنندگان‌ چه‌ سان‌ ‌بود‌.
138 - ‌این‌ بیانی‌ ‌برای‌ مردم‌، و هدایت‌ و پندی‌ ‌برای‌ پرهیزکاران‌ ‌است.‌
139 - و سست‌ نگردید و غمگین‌ نشوید، ‌که‌ ‌اگر‌ مؤمن‌ باشید، ‌شما‌ برترید.
140 - ‌اگر‌ ‌به‌ ‌شما‌ زخمی‌ رسید، ‌آن‌ گروه‌ ‌را‌ نیز زخمی‌ همانند ‌آن‌ رسیده‌ ‌است‌ و ‌ما این روزگاران را به گردش در می آوریم ‌تا‌ ‌خدا‌ مؤمنان‌ ‌را‌ معلوم‌ دارد و ‌از‌ ‌شما‌ گواهانی‌ بگیرد، و ‌خدا‌ ستمکاران‌ ‌را‌ دوست‌ نمی‌دارد.

............................................................................

133- وَسَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ

134- الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

135- وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ

136- أُوْلَـئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ

137- قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانْظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذَّبِينَ

138- هَـذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ

139- وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ

140- إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْكَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ