فرزانه استاد دكتر ايرج گلدوزيان استاد بی بدیل جزا و جرم شناسی ایران زمین در نيمروز ١٧ خرداد١٤٠٠ رخت سفر بست و از قفس خاكي تن، رها تر از نسيم و گریزپای تر از نور بركشيد.
در زمانه اي كه حضور سبز وجود سترگ خردورزان، چراغ اميد جوانان سخت كوش ميهن است.و بي بهره شدن از وجود چنين اساتيدي خسراني جبران ناپذير است.چرا كه؛ در اين وانفساي روزگار كه از هر كرانه؛ جهل و جهالت ، رنگ نماي علم گرفته و عناوين و القاب پرطمطراق در قالب مدارك و مدارج بي محتوا، هويت خرد و دانش را نشانه رفته است.
در روزگاري كه بر در و ديوار اماكن دانشگاهي پوسترهاي جورواجور و رنگ به رنگ مزايده و مناقصه پايان نامه نويسي و پروپوزال، مدارج و مدارك كيلويي ؛ چشم هر رهگذر را مي آزارد.
در وااِسفايي كه فكر فروشان، روي تن فروشان هرزه را روسپيده كرده و نمره و رساله و تعدد كُتب نشان تبَختُر شده و شوربختانه کمتر ردي از فرهيختگي و دانايي در آن يافت مي شود.
در قهقهرايي كه خانه ي ملت و دولت را مدارك جعل و جهل فراگرفته و استيضاح و استنطاق وزير و وكيل رنگ نمايش به خود گرفته است .
در عصري كه حاكميت قانون به حكم حاكم منتفع ، مزورانه به سلاخ خانه برده مي شود. و رواق عدالتخانه از بي دادي زمانه خسته و بي رمق در ريزش است.
پركشيدن عزيزان استاتيد فرزانه و نادره اي همچون دکترايرج گلدوزيان، دکترناصر كاتوزيان، دکترعزت الله عراقي ، دکترداود فيرحي، بهمن كشاورز... ، صدمه اي سترگ بر پيكر آگاهي و آگاهي بخشي و آزادگی و رادمردی است.
چگونه مي توان در اين بُغض و بُهت بي كرانه ناي تسليت سر داد و از كنج عزلت و اندوه رهيد. كه داغ سنگين را جز به مهر سكوت، فريادي و فرياد رسي نيست.