پیشخوانِ روزنامه فروشی؛
هنوز تورق و خوانشِ بخارای مرداد و شهریور را به جایی نرسانده ای که مهر و آبانِ بخارا هم پیش روی و چشمانت قرار می گیرد!
نه!
این تنها بخارای علی دهباشیِ نستوه نیست چه ذهن سیّال،تو را به روزگارانِ آدینه، دنیای سخن، چیستا، کلک، تکاپو، گردون و...پرتاب می کند و آنجا خیالَت خاطراتِ این حجمِ از مجلّاتِ پدر را در وجود تو می پراکند و جاری می سازد که سالیانِ کودکی تا جوانی ات را فرا گرفته و همچنان تلسلسل دارد این جمع ادبی از مجموعه ی گلهای موسیقی و گلستان سعدی که ناب ترینِ لحظات و اعصارِ تاریخ را ساختند و ما را تا به امروز سیراب نموده اند تا بخارای گران مایه ی علی دهباشی که جوانان وطن را الگوی بلندای همّت برای ادامه راه فرهنگ و شعر و ادب پارسی ست!
اما روز شعر و ادب پارسی و بزرگداشت استاد شهریار را چه بهتر که در برنامه گلهای شماره ۲۱۰ با همکاری بنان، جواد معروفی و روح الله خالقی به خاطر آورده و مرور کنیم؛
آمدی جانم با قربانت...
استاد شهریار از اهالیِ راستین موسیقی ایرانی بود و همواره با اساتید و بزرگانی مانند استاد ابوالحسن صبا بسیار نشست و برخاست و آمد و شد داشت.
او ناباورانه در فراق استاد صبا می سراید:
"شهریارا نه صبا مرده خدا را بس کن"
"آن که شد زنده ی جاوید کجا می میرد!؟"