حسام حق پرست
به راستی چه می بایست در خیال و اندیشه ای بگذرد و سامان بگیرد تا ماندگارترین نُت ها را خلق کند، بیافریند و به گوش جهان برساند!؟
"ریاض السنباطی"
وَ بسپارد به حنجره و گلویی که نغمه ها را صوت و آوازِ بی تکرار و بی مانندش بر تارک تاریخ موسیقی جلوه و درخششی دیگرگونه ببخشد!
"کوکب الشّرق...امّ کلثوم..."
امّا گویی این رسم و قانونِ نانوشته ی فرهنگ و هنر هر جغرافیاست که تاریخِ هنر در برهه و برشی پُر مایه تر از هر زمان دیگری ست!
وَ در قاهره هم!
تار و پود هنر بافته می شود در اوج!
اوجِ شعر و موسیقی!
"احمد رامی"
سه گانه ی ترجمه، آهنگسازی و آواز،
خیّام و ژرفای فلسفه و رباعیّاتش را چنان جاری در جهان داشتند تو گویی خیّام خود همین را می خواسته تا بماند، با همان جدّیتِ فلسفی!
با همان پرسشگری ها!
ارکستر و آواز در گذارِ مقام راست، حجاز،عراق و شوشتری، تأثیرگذاری تصویرهایش همه پیوند موسیقی و فلسفه است در پیرهن شعر تا مخاطب جهان را به فکر وا دارد!
تا عرصه ی زندگی را بیخود و بی جهت طی و تلف نکند!