حسام حق پرست

هم زمان با دو انقلاب مشروطه و انقلاب سال پنجاه و  هفت، اجتماعی ترین و در واقع  همراهی مردم و هم گامی هنر و مردم شکل می گیرد!

از این روی تولید محتوای هنرِ اجتماعی(در اینجا موسیقی ایران) برای مردم و با مردم جهت همراهی با آرمان های اجتماعی هر دو انقلاب نامبرده تاریخی درخشان،پُر گفتار و شنیدار دارد چه آثاری که بعضاً هنوز هم زنده و تپنده هستند و حال و هوای آن روزگاران را به یاد می آورند!

البته در اینجا لازم به ذکر و یادآوری ست که نگاه و پرداخت فنّی هر دوره مختصّات و مشخصّه های خود را دارد و باید گفت ابزار لازم جهت ضبط و ارائه و تکنولوژی هر دوره نیز تأثیرات خود را بر جای گذاشته و هر چند امروزه امکانات و ابزار کار موسیقی با سالیان گذشته قابل مقایسه نیست!

آنچه مسلّم است و به موضوع اهمیتی دو چندان می بخشد همان درآمیختگی شعر، موسیقی و تاریخ اجتماعی ایران در هر دو برهه ی زمانی ست که نقش بسزایی جهت پیشبرد اهداف جامعه ایفا می کند و چه بسا اگر نبود این حضور پُر بار و دلی در راستای خلق بهترین و بی تکرارترین آثار موسیقی امروزه چه بلاتکلیف و تهی بودیم از شنیدارِ گنجینه ی موسیقی ملّی ایران!