مصطفی ارجمند- فعال رسانه ای
معرفی وزرای پیشنهادی پزشکیان موجی از انتقادات را به همراه داشت؛ تندترین واکنش را هم ظریف داشت: «استعفاء»
اما در پاسخ به نقدها چند نکته لازم به ذکر است:
1- اگر به عقب بازگردم و همین کابینه را تصور کنم باز هم تصمیمم برای کنش گری همانی است که بوده!
2- برای ورودم به این کارزار سخت، نه ترسیم کابینه پزشکیان بود و نه انتظار برای شق القمر از سوی او، که برایم روشن بود قرار نیست آنچه رویای من و بسیاری چون من در عرصه سیاست داخل و خارج است محقق شود!
3- در کشور درهم تنیده‌ی ایران که ده ها نهاد و دستگاه موازی و کنترلگر وجود دارد قطعا رسیدن به همه‌ی آنچه دوست داریم محال است اما دولت ها، نقشی مهم در توسعه اجتماعی سیاسی فرهنگی و اقتصادی دارند؛ همانقدر که دولت جلیلی می توانست توسعه را به قهقرا ببرد.
پس با انتخاب پزشکیان، همچنان پیروزیم حتی اگر در کابینه اش آدم امنیتی، نظامی یا اصولگرای قالیبافی هم باشد. همین که تفکر متحجرانه و خالص سازانه ندارد یعنی گامی به سمت تحقق بیشتر جمهوریت برداشته ایم.
4- کابینه‌ی پزشکیان هر چه باشد و هر که باشد و بر سبیل هر قبض و بسطی که معرفی شده باشند، ناگزیرند با نگاه دولت حرکت کنند؛ تضمین اینکه در چارچوب نگاه دولت تصمیم بگیرند و عمل کنند خود ماییم. می توانیم بیرون از گود بنشینیم به سبک ترسوها فحش دهیم یا نقشی فعال انتخاب کنیم و همچنان ستاد پزشکیان برای مقابله با انحراف باشیم.
5- بپذیریم و پذیرفته اند که ما بیشتریم و آنها که خواهان پسرفت ایران اند اندکند؛ حتی اگر دولت جلیلی هم بر سر کار باشد ما قرار نیست نظاره گر باشیم چه رسد که حالا دولت پزشکیان است و اصلا ما مدعیان صف اولیم و کدام وزیری، استانداری، مدیر کلی به خود اجازه می دهد در را بر پاشنه‌ی گذشته بچرخاند!
6- امروز جریان های شکست خورده، با وجود شوک و بهت ناشی از انتخاب پزشکیان، قافیه را نباخته و گعده ها می گیرند که مانند گذشته پخمه ها را بر نخبه ها برتری دهند؛ وقتی آنها چنین می کنند ما چرا خود را از پیش باخته فرض کنیم آن هم به صرف اینکه چند وزیر پیشنهادی چنگی به دل مان نمی زند!
7- تجربه ثابت کرده با نام وزیر و گفتار متناسب با جایگاه پیشینش نمی توان او را قضاوت کرد؛ نمونه اش آذری جهرمی که هنگام معرفی اش در دولت روحانی، سابقه‌ی امنیتی اش چه بلواها نساخت و امروز یکی از ستون های خیمه‌ی مطالبه گری است.
آدم ها، نه در خوبی و بدی صفر و صد تعریف می شوند و نه جامدند که گذشت زمان، آنها را تغییر ندهد؛ همه‌ی ما هم همینیم؛ بارها به باورهای مان پشت کرده ایم، به باوری دیگر رسیده ایم، از فلانی بریده ایم، به بهمانی رو آورده ایم و همچنان تغییر خواهیم کرد.
آنان که تغییر را نمی پذیرند و جمود فکری دارند قطعا توسط جامعه حذف می شوند؛ یا حذف نرم مثل انتخابات یا حذف سخت مثل جنگ و …
باید مجال داد و به مسعود ایران فرصتی بیشتر تا از دل تضارب آرا، راهی میانه و ایران دوستانه بسازد.
8- پزشکیان نمادی از مدارای ایرانی است؛ همان که در مراسم تنفیذ گفت: «با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»
ایران در پس این سال های تلخ پر از توهم «فقط ما بلدیم» به رییس جمهوری رسیده که می گوید همه باید باشند، تنها خط قرمز این دولت هم باید همانان باشد که گوش های شان را بسته و مغزهای شان را تعطیل کرده و لب و دهن می جنبانند و گمان می کنند آسمان باز شده و اینان نظرکرده‌ی خدایند.
شاید با دولت پزشکیان دوباره یاد گرفتیم ما ملت ایرانیم و حذف هیچ گروه و باور و عقیده و مرامی در پهنه‌ی این سرزمین، ممکن نیست.
9- همچنان می توانیم بنشینیم و به ترکیب کابینه ای که باب میل مان نیست فحش دهیم اما یادمان نرود همین کابینه هم با انتخاب آن دیگری، رویایی بیش نبود و الان نه برای کابینه که برای خیلی چیزهای کوچک تر می جنگیدیم و حتی مجال نقدی اندک را هم نداشتیم.
تجربه نقدپذیری دولت روحانی و دولت کوتاه پس از آن پیش روی مان است و نگران بودم روزی دوباره به آن دچار شویم که خوب می دانید که چگونه با تمام وجود تفاوت شان را لمس کرده ام.