امید زاهد

نام ابوالقاسم ایرانی زاده ۱۳۲۵ خورشیدی در بندر بوشهر، یادآور خدمات خاندان ایرانی است که در تاریخ بوشهر سهم ویژه ای دارند. او دانش‌آموخته حقوق قضایی و دریایی  و بیشتر عمرش را در زمینه ادبیات و شعر صرف کرده است.

ایرانی را از پیشتازان مکتب شعر بوشهر می دانند او با شاعران و نویسندگان بسیاری از جمله منوچهر آتشی، بیابانی،علی باباچاهی، ایرج شمسی زاده، محسن شریف و ماشارضازاده همراه بوده است.

شاعری را از نوجوانی و اوایل دهه 40 با سرودن غزل و اشعار کلاسیک آغاز کرد و سپس در اواسط دهه 40 به سرودن شعر نیمایی روی آورد و با انتشار شعر "باز گردیم و چراغی بزنیم" در شماره 909 مجله فردوسی در اردیبهشت 1348 نگاه شاعران و منتقدان آن زمان را به خود جلب کرد.

نخستین کتاب او با عنوان" زنجیر تا ابد" آماده چاپ شد که تحت تعقیب ساواک قرار گرفت و بناچار ایران را برای چندین سال ترک کرد.او پس از سال 1357 با انتشار روزنامه صدای بوشهر در بندر بوشهر فعالیت روزنامه نگاری خود را پی گرفت اما این روزنامه پس از انتشار چند شماره تعطیل شد.

اولین مجموعه شعرهای استاد ایرانی که در برگیرنده 170 اثر از وی است در سال 1393 با نام " جاده تا آنجا که ایستاده ای می آید" توسط انتشارات نگاه به چاپ رسید. همچنین کتابی با عنوان "ابوالقاسم ایرانی؛ شاعر شعرهای دریایی" سال ۱۴۰۳ به قلم عبدالرضا قنبری، شاعر، منتقد ادبی در نشر آرون منتشر شد.

در این کتاب آمده: «ابوالقاسم ایرانی، شاعر چراغ دریایی، بندر، بادبان، کشتی، ملوان و ناخداست. شاعر شعرهای دریایی، شاعری که شعرش گویا رویایی است که در جواب، روح خسته انسان مدرن امروزی را به فراتر از اقلیم می‌برد.

هدف ابوالقاسم ایرانی از سرودن شعر و تلاش برای به ابزار درآوردن آن برای بیان و بازتاب مسائل دور و بر خود، بلکه معنی گذراندن خود زندگی است. او با شعر، زندگی می‌کند و به «شکار لحظه‌ها» می‌پردازد. «واژه‌ها» برای او مقدس و بازتاب‌دهنده احساسات او هستند. کلمات در شعرهایش نفسگیر نیستند. واژه‌ها با او رفیقند؛ در عین حال، که اهل نمایش و خودنمایی نیست به نمایاندن و نمایش زیبایی‌های طبیعت و پدیده‌ها توجه می‌کند».

 منبع نوشتاری: برگرفته از وب سایت ها... با دخل و تصرف