رضا رضازاده

بابا "سلام" یا به قول خودت که در تماس‌های تلفنی با دوستانت عادت داشتی بگی: "اهلا و سهلا"!

مدتی یه خبری ازت ندارم. گاهی پیشت میومدم و صحبت می کردیم و کلی ازت یاد می گرفتم، ولی مدتی یه که نتونستم بیام و مدام خاطراتت و مرور می کنم و با خیالت حرف می‌زنم: یادش به خیر دوران کودکی که مرتب با هم به منزل استاد شریف می رفتیم و چه خاطره‌های شیرینی که از این دیدارها در ذهن‌ام به جا مونده. گاهی من و به کلاس آموزش "تار" استاد قربانی می بردی و موقع تمرین، کلی تشویق‌ام می کردی و این تشویقا و دلگرمی های شما باعث شد به هنر "موسیقی" علاقه مند بشم. گاهی هم من و می بردی برای تمرین "بسکتبال" و حواس‌ام بود که با چه عشقی بازی من و تماشا می کنی.

بابا، اگه از حال ما بپرسی، بد نیستیم و در کل روزا می گذرن ولی اجازه بده از این که چه طور می گذرن، بگذریم.

ماشا رضازاده"  و فرزندش رضا رضازاده

 حتما خبر داری که چه اتفاقاتی برای ما افتاده، چون می‌دونم هرجا که هستی، هنوز هم بالای سر مایی وحواست به ما هست.

از وضعيت خودم بخوام بگم، شرایط کاری و زندگی طوری رقم خورد که مهاجرت کردیم به تهران، چون خودت هم همین رو می خواستی، ولی هر وقت مجالی بشه به بوشهر می یام و به اونایی که دوست شون داری و دوستت دارن سر می زنم.

نیما هم سخت درگیر درس و تمرین ساز پیانوه و برای کنکور آماده‌ می شه.  

ای کاش بودی. پارسال ۱۷ بهمن که روز تولدت بود، حساب کردم ۸۵ ساله شده‌یی و می شد که پیش‌مون باشی، اما می‌دونم که خودت و برای سفر آماده کرده بودی. به هرحال تصمیمت و گرفتی، ولی من هنوز در حسرت اون نگاه آخرت و هم نشینی و هم کلامی با تو روزام و سپری می کنم.

راست می گن تا کسی رو از دست ندادی، قدرش و نمی دونی، ولی من که از دستت ندادم... درسته؟

اگه بودی چه به لحاظ فشارای اقتصادی و چه با مرور مسایل اجتماعی و سیاسی، ذهنت به شدت درگیر می شد، اما قطعا با نیروی "امید" ادامه می دادی.

بابا، ما هم با امید زنده‌ایم و ادامه می دیم. شاید روزای خوب برای ما و همه رقم بخوره.

امیدوارم نیما کنکور قبول بشه. امیدوارم شرایط کاری و اتفاقات خوب برای من رقم بخوره و من همچنان امید دارم چون با امید زنده‌ایم. شما هم که از اون بالا مثل همیشه هوای ما رو داری، چون امیدمون هنوز به حمایت و دلگرمی شماست.

بابا، دل‌ام برات تنگ شده. راستی ... لطفا سلام برسون به هم‌نشینای نام آشنای قدیمی، بزرگانی چون زنده‌یادان: منوچهر آتشی، محمد بیابانی، حسن زنگنه، ایرج شمسی زاده، محسن شریف، فرج کمالی و سایر عزیزای از دست شده‌مون. هميشه به یاد شما و این جمع دوست داشتنی که دیگه هرگز تکرار نمی‌شه هستیم.

دوست دارت: رضا