رسول سعادت نیا- وکیل پایه یک دادگستری

چگونه می توان شکیبایی کرد و دٓم پُر آه و آتشین به گلوی تفتیده فرو بَلعید و غمباده نکرده!؟ چگونه می توان در سوگ رقصنده رنگ ها ،آن نگاره گر چیره‌دست ، آن چهره گشای پر آوازه ، آن صورتگر خیال، آن نیکو روش و نیک منش، در دریایی از اندوه سر فرو برد و در کوچش فریاد از جور زمانه نکرد که «می‌چیند آن گلی که به عالم نمونه است»

در کوچ سترگ نگارگر زمانه، میناتوریست نامور استاد محمود فرشچیان ،خامه جان سر بر آستانش می‌سابد چرا که چون به نگارهای بی مثالش نگریستن خیال جان تا بی کران ها پر می گشاید.

پروازی به دایره هستی، به بیدایش و روز پنجم آفرینش، به آزمون سترگ ابراهیم و امتحان سخت، به مولود کعبه و نیایش و ستایش پروردگار، به الهه آسمان و جادوی شب و شکوفه صبگاهی ، به انگیزه زندگی و شکوه طبیعت، به رحم و شفقت و محبت و فداکاری، به نیاز و نوازش، به تمنا و شکفتن و پرده اسرار به بهار طرب خیز و آهنگ پرواز ،به فروغ امید و ضامن آهو و عصر عاشورا، به یوسف وبوی پیراهنش، به عطر عشق، به وساطت و محکمه و آغوش مهربان، به آهنگ افسون شده و تمنای بخشایش، به استمرار و نگاه خیره و نکویی ووو به انسانم آرزوست...

پرواز و باز هم پرواز ....

پرواز به داشته های بی مثال فرهنگی این سترگ آسمان بی بدیل ایران زمین، سرزمینی که از هر کرانه اش دُردانه‌ای بی همتا می‌درخشد و آسمانش سرشار از ستاره های درخشان است.

امروز در سوگ دُردانه‌ای نشسته ایم که زمین را ترک و به آسمان پیوست تا پرتو بی‌کرانش بیش از پیش به عالم بتابد و تاریکی بزداید. سترگ اختری ای که چون شاهد نکاه تصاحبی بیگانگان به ستاره پرفروغ فرهنگی و ملی ایران «شمس و مولانا » شد به رقص رنگ، دیدار این دو فرزانه‌ی عارف‌ را به بوم «انسانم آرزوست» نشاند و بر آنان تاخت و پاسخ داد که پاسداری از کیان سرزمین نه به شعار که به رفتار خردورزانه است و چه زیبا حضرت استاد درفردای روز خبرنگار تلنگرانه به همگان یادآور شد که کلام رسا در نگاه رساست نگاهی که در این روزهای بحرانی سخت، بیشتر و بیشتر به آن نیازمندیم

پانوشت:

 استاد محمود فرشچیان هنرمندنگاره ایران ساعت ۸صبح ۱۸ مرداد۱۴۰۴ خورشیدی در ۹۵ سالگی به علت ابتلا به ذات‌الریه در کشور امریکا درگذشت.