هفته نامه پیغام

دکتر عباس عاشوری نژاد

واقعا چقدر خوب است كه خيلي چيزها كه در گذشته براي ما خيلي مهم بود، اكنون، ديگر اصلا مهم نيست...
چقدر خوب است كه زمان به سرعت مي گذرد و مي آموزد: در گذر زمان، خيلي چيزها  به سرعت مي گذرد و به قول شيخ اجل: چيزي هم كه نپايد ارزش دلبستنگي  را نشايد.

چقدر خوب است كه آهنگ گذشته گاهگاهي در گوشمان مي خواند كه چه عمرها به سر آمد در حسرت چه چيزها كه اكنون اصلا مهم نيست...

و همه اين ها درس عبرتي است براي انساني كه نمي خواهد و يا نمي تواند اخطار گذشته را جدي بگيرد و امروز را زندگي كند.

دلنوشته زيبايي كه يادآور خاطرات مشترك خيلي از ماست و نمي دانم كدام عزيز نازنين نوشته، آميخته با قسمتي از حسرت هاي خودم تقديم مي كنم:

عروسک و يا ماشينكي که در پنج سالگی خراب شد و کلی غصه اش را خوردیم، در ده سالگی دیگر اصلا مهم نیست...

دوچرخه اي كه در هفت سالگي براي خريدنش پدرمان و پدر پدرمان درآمد، سالهاست كه نابود شده است...
كفتر سفيد و سياهي  كه به عشقش زندگي مي كرديم و غروب يك جمعه دلگير پريد و رفت، حالا ديگر مهم نيست... 

نمره امتحانی که در دبیرستان کم شدیم و آن قدر به خاطرش اشک ریختیم و روزگارمان را تلخ کرديم  در دوران دانشگاه هیچ اهمیتی ندارد و کلا فراموش شده است...

آدمی که در اولین سال دانشگاه آنقدر به خاطرش غصه خوردیم و اشک ریختیم و بعد فهمیدیم ارزشش را نداشته و دنیایمان ویران شد، در سی سالگی تبدیل به غباری از یک خاطره دور دور دور شده که حتی ناراحتمان هم نمی کند...

چکی که برای پاس کردنش در سی سالگی آن قدر استرس و بی خوابی کشیدیم، در چهل سالگی یک کاغذ پاره بی ارزش و فراموش شده است...

پس یقین داشته باشيم که مشکل امروزمان، این قدرها هم که فکر می کنیم، بزرگ نیست...
این یکی هم حل می شود ...

می گذرد و تمام می شود...

غصه خوردن برای این یکی هم همان قدر بی ارزش و بی اهمیت است که در سی سالگی برای خراب شدن عروسک و يا ماشينك پنج سالگی  غصه خوریم!

همه مشکلات، همان عروسک پنج سالگی است...

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=105622