هفته نامه پیغام

پیغام: نه گروهی دارد و نه دارو دسته ای،از هیچ استیجی هم بالانمی رود که برای سالن نشین ها بخواند و پس از اتمام برنامه برایش کف بزنند و دختر و پسرها با کف زدن و زوزه کشیدن و فریاد گوش خراش سوت لبخند رضایت آمیز بر لبانش بنشانند.

به هیچ کشور خارجی هم برای اجرای برنامه سفر نکرده است. کف زدنی در کار نیست بجز کف زدن یزله که شب ها در قهوه خانه جفره علیباش توسط جاشوان خسته روزگاربه همراه نوای سازخسته اش، فضای قهوه خانه را به لرزه در می آورند.

خیلی قبل از پیدایش، نی انبان های امروزی بندر، لب بر لب نی جفتی و فلوت و نی انبان می گذاشت و برای دل خود یا دوستانش می نواخت و دل ها را شاد می کرد. صدایی حزین برای نوحه خواندن ایام محرم و صفر دارد که کمی پائین تر از صدای بخشو است اما اثر خاصی بر روح و روان آدمی دارد،تمام زندگیش، دوندگی برای یک لقمه نان بوده تا هم خود و هم زن و فرزندش گرسنه نباشد و نباشند.

تا حالا به هر سختی ای که بوده روزگار را گذرانده است، چه خوب و چه بد. کار فعلیش ساخت نی انبان در روز است و خواندن و نواختن در شبها، آن هم در قهوه خانه. نامش رضا شریفیان است و متولد محله صلح آباد که نام قدیمیش،ظلم آباداست.

مردم او را "رضا استیو" می نامند چندان هم از این نام بدش نمی آید زیرا با همین نام شناخته تر است.

دیگر کم کم دارد از چل چلی عبور می کند و به مرز نیم قرن زنده بودن و پخته تر شدن می رسد.

رضا استیو بنواز و صدای دردهای زندگی و شادی های زود گذرت را به گوش همگان برسان.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=105623