(قول؛شعور؛قرآن)
امان‌الله شجاعی
پیش از شروع این مطلب باید یادآور شوم که این نوشتار صرفا به یکی از وجوه مساله می‌پردازد و قطعا برای تشریح و توضیح ابعاد مختلف مساله، نیاز به داده‌ها و تحلیل‌های گسترده‌تری هست.
این روزها در اکثر نقاط کشور آمد و شدهای نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی رو به فزونی است و هر یک با وعده‌های متعدد و مختلف - که گاه امکان عملیاتی بودن برخی از آنها نیز وجود ندارد - در پی گرفتن "قول" از مردم پیش از موعد انتخاباتند.
به این منظور، نامزدهای انتخاباتی سعی دارند به افرادی که به گونه‌های مختلف می‌توانند رای زیادی را جمع‌آوری نمایند، مراجعه می کنند. این افراد می‌توانند بزرگان یک قوم، ذی‌نفوذان اجتماعی، فعالان سیاسی، اقتصادی و هنری و... باشند.
دیدار این بزرگان و استفاده از تجارب و گرفتن راهنمایی از آنها نه تنها مشکلی ندارد، بلکه بسیار هم مفید و صواب است. آنچه در این زمینه ایجاد مشکل می‌نماید، اذیت و آزار و نیز فشارهای روحی و روانی است که به آنان برای گرفتن "قول" وارد می‌شود. به ویژه در مواقعی که نامزدهای انتخاباتی اصرار می‌ورزند که پیش از موعد انتخابات قول قطعی از این افراد بگیرند.
این رفتارها از جانب کسانی که قصد نامزدی دارند و یا نزدیکان آنان، به نوعی بی‌احترامی به "شعور آن بزرگان" و نیز "بی‌حرمتی به شعور اجتماعی است".
به نظر نگارنده در هر نشستی و در هر محفلی و توسط هر فردی که چنین در خواست‌های نامعقولی بشود، توهین به جمع است و این رفتار "دلیلی بر عدم شایستگی آن نامزد انتخاباتی است".
نمی‌توان به راحتی از این و یا آن نامزد پذیرفت که او بهترین است، مگر این که در کارزار انتخاباتی و با شنیدن همه‌ی سخنان و گفته‌ها و نیز تطبیق آن گفته ها با عملکرد گذشته‌ی آن نامزدها (حتی اگر نامردی فقط ۲۵سال داشته باشد) بتوان فردی را برگزید.
در امورات روزمره و خریدهایی مانند پیاز و سیب زمینی هم، همه‌ی خریداران، اعم از زنان و مردان، دانه دانه‌ی کالا را بررسی می‌کنند تا "مبادا" دانه‌ای از آن خراب باشد. پس چگونه ممکن است که برای گزینش وکیلی برای منطقه و نیز کل کشور، آن هم برای چهار سال تمام، چشم بسته و بر اساس یک خواهش(در مناطقی مانند کردستان، حتا با در دست داشتن "قرآن کریم" به خانه ی متنفذین می روند) عمل شود.
باید توجه داشت که در هر دوره‌ای از این چهار سال (ها) ممکن است که اقداماتی انجام بشود و یا قوانینی وضع گردد که آینده‌ی کشور و فرزندانمان را بهبود بخشد و یا به نابودی بکشاند.
در قرآن کریم(۱) آمده است که؛ تنها کسانی می‌توانند بهترین‌ها را انتخاب نمایند که همه ی گفته‌ها را شنیده و در بین آن گفته‌ها و سخنان، بهترین را انتخاب کرده باشند.
در نتیجه چگونه ممکن است قبل از این که همه ی سخنان را شنیده باشیم، بتوانیم بهترین را انتخاب نماییم؟
سئوال:
آیا تحت فشار گذاشتن مردم، قبل از موعد و زمان مناسب، و زمانی که حتی معلوم نیست چه کسان دیگری در آینده، در صحنه‌ی انتخاباتی حضور خواهند یافت، توهین به مردم و بی‌احترامی به شعور و افکار عمومی نیست؟
پانوشت:
۱- فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ»(1)؛ تو هم بندگان مرا بشارت ده آن بندگانى كه سخن بشنوند و به نيكوتر آن عمل كنند، آنان هستند كه خدا آنها را (به لطف خاص خود) هدايت فرموده و هم آنان به حقيقت خردمندان عالمند.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=109243
