هفته نامه پیغام

رسول سعادت نیا - وکیل دادگستری

از نخستين روز خبر ميدان داري كرونا در سرزمين پهناور ايران زمين ، و ضرورت مراقب از خود و همشهريان ، در خانه ماندن را بر هركاري مقدم شمرده و تا زماني كه ناگزيري رخ ندهد از خانه بيرون نيامدم.
كار را به حداقل ممكن رسانيده و كوشش شد در اين روزهاي وانفساي كرونايي با مشاوره رايگان تلفني گامي درنوع دوستي برداشته و همه ي عزيزان و همكاران را به در خانه ماندن سفارش و خواهش و دعوت كنم چرا كه تجربه ي ديدن بحران هاي فراوان عمر رفته بر من ثابت كرده بود كه كرونا شوخي بردار نيست و اگر كم حوصلگي و بي دقتي كنيم در توفان حضورش، شهر در هم تنيده خواهد شد. و مهمترين راه در قطع اين زنجيره دهشتناك در خانه ماندن و مراقبت هاي بهداشتي بوده و هست.
اما مگر وكيل مي تواند در خانه بماند او در مقابل موكل تعهد به انجام وظيفه دارد و تا محاكم و مراجع قضايي و دادسرايي مشغول به كارند او تكليف به حضور دارد . آن هم چه حضوري، حضور در راهروهاي تنگ و ترش ،حضور در ازدحام و شلوغي هاي مراكز رسيدگي از كلانتري ها و دادسرا ها گرفته تا محاكم،
طي پستي در اينستا گرام از مراجع قضايي خواستار تعطيلي موقت و يا كاهش مراجعات به حداقل ممكن شدم چرا كه شاهد حضور گسترده مردم در محاكم بودم. اما شوربختانه ره به جايي نبرد و محاكم محل جولان ويروس كرونا شد.
در سطح كشور هر روز خبر دهشتناك ابتلاي همكاري را شنيدن سخت است چه برسد به آن لحظه كه صور كوچ در پي كوچ بر بام بانگ رسانه ها مي دمد وخانواده به خانواده داغ دار مي كند .
و اين روزها از بس خبر كوچ نابهنگام شنيديم كه مرگ بيش از حد عادي شده است .
روزهاي نخست كرونايي ،خير ابتلاي شهروندي به كرونا ، يك استان را به هراس وامي داشت اما عادي سازي رسانه اي به حدي مردم را بي پروا نموده كه با وجود اخبار فوج فوج فوتي هاي روزافزون ، بسياري به جاي خنده با ماسك، به ماسك مي خندند.
و اما امروز هشتم مرداد بعد از مدت ها جهت شركت در جلسه اي راهي گناوه شدم
در مسير بنر زنده ياد همكار پرتلاش عبدالحسين دشتي را در مسير روستايشان (كوهك) ديدم چون مي بايست راس ساعت مقرر دادگاه باشم به تبع مجال رفتن بر مزارش نيود اما تمام وقت در ذهنم حضور داشت و از اينكه حتي مجال وداع نيز با او نداشتيم درونم را غوغايي از غريبي فرا گرفته بود
غريبي انسان حتي به گاه كوچ...

وارد دادگاه شدم چهره ي خندان زنده ياد قاضي منفرد كه در بستر ترديد اثرات شيميايي دوران جنگ و كرونا به آسمان پركشيده است. دل هر حق جويي را به آشوب مي كشاند چرا كه نام نيكش در حسن اخلاق ورد اهالي گناوه است.
در حجم هجوم استرس كرونا و بغض هاي نهفته در خنده هاي خشك شده بر در و ديوار، يكباره چشمم به روي زيباي دوست و همكار کوشا و مهربان «مُحرم» افتاد. عزيزي كه در هفته هاي گذشته سخت در بستر كرونايي به خود مي پيچيد و اينك كه فراغ بالي از مهمان ناخوانده يافته، براي ايفاي تعهد حرفه اي خود به دادگاه آمده است از دور ديدمش و عرض ارادت نموده و لَختي آرام شدم اما در ذهنم به عمق تعهد وكيل مي انديشم.تعهدي كه او را به بستر سخت كرونا در انداخته و باز با تني بي رمق تا پاي جان در راستاي آرماني دفاع از حق مي كوشد. دادگاه تمام شد اما ذهنم همچنان در گيرو دار تعهد وكيل و وكالت و قضاء و عدالت بود.
با كوله باري از گفته و ناگفته ها دادگاه را ترك و راهي بوشهر شدم.
ساعت١٢ ظهر آفتاب به نقطه اوج رسيده و عمود بر زمين مي تابد
دشت سوزان در زير آفتاب چونان دهانه تنور شراره خيز است.
به سه راهي كوهك رسيدم
روي خندان عبدالحسين بر روي بنر به مثابه پرچمي در اهتزاز و قهقهانه بر روزگار مي خندد
روزگاري كه يك دم مجال آرامشش نمي داد حتي به برزخ كرونا ناگزير به حضور مكرر در محاكم بود.
كرونايي كه بي رحمانه بر مردم تاخت. اينك او در گوشه اي از سراي خاكي در زيرخروارها خاك تفتيده آرميده است. و من لحظاتي در گرماي نفس گير بر سراي ابديش عروج تك تك دوستان ، همشهريان و نام آوران سرزمينم در وانفساي كرونا را به نظاره نشسته ام.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=116006