در این روزهایی که همه چیز از زمین تا آسمان تغییر کرده، معنا و مفهوم و آیین رفاقت نیز به کلی زیر و رو شده است. در میان این تغییرات شگرف و گاه ویرانگر در حوزه فرهنگی، استحاله معنا و مفهوم و آیین دوستی و رفاقت بیش از همه ویرانگرتر است. سطح و عمق ویرانی این مفهوم آن قدر است که به گمانم می تواند معنا و مفهوم و آیین انسانیت را ویران کند. به زبان دیگر اگر حق دوستی و رفاقت گزارده نشود، به گمانم نمی شود اصلا از انسانیت سخن گفت.فعلا یادداشتی کوتاه از نگاه اسلام به رفاقت را داشته باشیم تا در ادامه هفته های آینده بیشتر در این باره سخن بگویم
دوستی و رفاقت در اسلام تنها بین متقین وجود دارد و آیه صریح قرآن داریم که تمام دوستی ها به دشمنی تبدیل می شوند مگر رفاقت بین پرهیزگاران.
از رسول خدا روایت شده است که می فرمایند “صدیق کل من العقل” یعنی هر نفس یا وجودی یک دوستی دارد.
کلمه دوست، در عربی به یکی از معانی به نام صدیق خوانده می شود.
صدیق یعنی کسی که تو را به راستگویی و صدق دعوت می کند و یک کلمه به اسم تصدیق داریم مثلاً می گویند فلانی تو را تصدیق کرد یعنی شما را راستگو دانست.
اشتباه مردم در انتخاب دوست
یک اشتباهی که مردم در انتخاب دوست انجام می دهند این است که آن فرد را دوست خود می گیرند تا آن ها را تصدیق کند.
الان اگر اکثرا شما به دوستانتان نگاه کنید می بینید کسی را به عنوان دوست قرار دادید که تصدیقتان می کند.
یعنی همیشه همه کارهای شما را درست بداند و اگر یک جایی کار شما را غلط بداند، دوستی ها خراب می شوند.
دوستی و رفاقت
یعنی دوست را تا زمانی دوست می دانید که بگوید شما خوب هستید و خیلی کارتان درست است.
یعنی ما دوست را کسی می گیریم که تصدیق مان کند، اما در واقع این نیست بلکه صدیق کسی است که شما را به راستی دعوت کند. دوست هرکس عقل اوست
پس دوست هر انسانی عقل اوست یعنی آن قسمتی از وجودش که به درستی شهادت بدهد و به درستی پایبند باشد و “عدوه جهله” و دشمن انسان جهل و نادانی اش است.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=124140
