این روزها شدت گرمای بوشهر بسیار زیاد و واقعا طاقت فرسا است.
شاید هم جوانی من از دست شده و توانم نقصان گرفته که این چنین از دست گرما آه و فغان می کنم.
بهرحال وجود برق و کولر و یخچال و سایر امکانات، گرما را قابل تحمل کرده است. وارد یکی از عمارت های قدیمی بوشهر که شدم بفکر فرو رفتم که اجداد ما در بوشهر، چگونه با نبودن امکانات زندگی را به پیش می بردند.
کارهای بنایی انجام می دادند. آهنگرها پای کوره آتش ملزومات مردم از جمله میخ جهازهای چوبی را تولید می کردند.
نجارها تنه درختان بابل با آن سِتَبری را بوسیله آره دستی می بریدند و برای ساختن جهاز با گاری به دست گلاف ها می رساندند.
بازارها (دروگر) در گرمای ناخوشایند خرداد، گندم و جو را جیلُم (درو) می کردند تا نان مردم فراهم شود. جهازه ها به سفر می رفتند و جاشوها بارهای تجاری را تخلیه و باری گیری می کردند.
اُتیل ها(گرفته شده از هُتِل، به معنی رستوران) غذاهای گوناگون را طبخ می نمودند آن هم با هیزم و زغال.
سقاها با سختی تمام آب شُرب مردم را به درخانه شان می رساندند.
ورزشکاران در باشگاه نیرومند هالتر و وزنه برداری و میدان فوتبال (میدان فوتبال بجای پاساژ لیان، پشت گاراژ مرحوم حاج نجف فروزانی بود) ورزش خود را انجام می دادند. شبهای تابستان در سینماروباز ایران(جای فعلی پاساژ توحید) و سینما پارس(شمال پمپ بنزین مرکز شهر) فیلم‌های عربی و هندی و ایرانی می دیدند.
خلاصه در آن گرمای طاقت فرسا، مردم زندگی می کردند و بوشهر عزیز ما را ساختند.
یاد همه شان گرامی باد
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=129087
