کد خبر : 130355 تاریخ : 1400/05/24 10:35:13 فقط به زور نفس میکشیم... اسماعیل منصورنژاد در بدترین روزهای تاریخ این سرزمین در دوران مدرنیسم، به زور و با ونتیلاتور «امید» نفس میکشیم، اما زندگی نمیکنیم. زندگی تعطیل است، دلها پژمرده، جانها بیرمق، مرده بر روی مرده، عزا تلنیار بر روی عزا، مصیبت لابهلای درد و... آن هم در کشوری که مسئولینش مدعی بودند بهزودی برای امریکا امکانات پزشکی و بهداشتی و واکسن میفرستند. این درد گران دیگر با حرف و مقاله و سخنرانی هم تسکین نمییابد و از همه دردناکتر ادعاهای گزاف مسئولین متوهمی است که سرنوشت یک ملت به توهمات بیپایان آنها گره خورده است. چه میشود کرد و چه میتوان گفت در این روزهای سخت و جانکاه و آزاردهنده؟ ما غریبانه در سرزمین خودمان به دنبال جانپناهی هستیم، اما نیست. و وای به روزی که آدمی در خانه خودش احساس غربت کند، دلش برای خودش تنگ شود، هر روز شاهد پرپرشدن عدهای در اطرافش باشد و کاری هم از دستش برنیاید. همه میدانیم که نمیشود به کسی امید بست و در این ناکجاآبادِ درد و مصیبت تکیهگاهی یافت. تنها راه و چاره در این جمله کوتاه خلاصه میشود: کرونا به هیچ سن و سالی رحم نمیکند، بیمارستانها و... حتی برخی حسینیهها پر از بیماران کرونایی است، امکانات پزشکی برای همه نیست، کادر درمان خسته و کوفته و پژمردهاند و... دردناکتر از همه، عدهای منتظرند کسان دیگری بمیرند یا به سلامت بیرون بروند تا جایشان را به آنها بدهند. پس بیایم خودمان به فکر خودمان باشیم و تا جایی که ممکن است بیرون نرویم، در جمعی شرکت نکنیم، پروتکلهای بهداشتی را سرسری نگیریم و... از همه مهمتر واکسن را جدی بگیریم تا ببینیم چه خواهد شد. تنها راه و چارهای که باقی مانده، همین است. منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام لینک مستقیم : http://peigham.ir/shownews.aspx?id=130355