(صدای ام کلثوم همیشه و یکسره در زندگیِ ما جاری بود و جاودانه!*
*پدر با آن ارکستر عظیم و تاریخیِ اهرام ثلاثه زیست و ما را با کوکب الشرق و آهنگسازانش آشنا ساخت!)
چابهار...
بوشهر...
چابهار...
زندگی...
بیسیم هامورِ۳ مدام قطع می شود...
انگار همیشه صدایی شنیده نمی شنود!
یک طرفه است شاید هم مثلِ زیست و زندگی!؟
گرما؛
نه!
تَش!
فقط تَش و هیچ دیگه!
کابین
تخت و چای و سیگار
شعر و ادب ایران و جهان
و...و...و دوباره اولِ خیال و بی خوابی هایی که خوب جای خواب را گرفته اند!
تو و این عمقِ آب که سیاه می زند مثل رنگِ خیلی وقت های روزگار!
ضبطِ آلمانیِ شارپ می خواند؛
"الروح لمین"
ام کلثوم؛
صدایِ یک عمر!
هم صدای زندگی!
تو باز هم در نیمه شب رسیده بودی؛
چای و سیگار
ام کلثوم که سوغات و صدای دریا بود؛
"یطول بعدک و اعیش بعدک علی شوق و اشجانی"
حالا ترجمه اش مثل عمق آب که سیاه می زند به جان زندگی افتاده؛
"دوری ات به دراز می کشد و من بدون تو زندگی ام را با دلتنگی و ناراحتی سپری خواهم کرد..."
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=131355
