هفته نامه پیغام

میگواستان بوشهر یکی از گونه های با ارزش ذخیره دریایی در خلیج فارس که در چرخه زیستی اولیه آبزیان (بعد از پلانگتون ها) از اهمیت بالایی برخورداراست. میگوجزء آبزیان کوتاه طول عمربوده ( یک تا دو سال ) ودر سال دوبار بارور می شود ( بهاره و پاییزه ) که در هر مرحله حدوداً یک میلیون تخم ریزی دارد و تکمیل کننده زنجیره غذایی دیگر آبزیان در چرخه اکوسیستم دریایی قرار می گیرد.

میگوی ببری سبز به علت داشتن مواد پروتئینی بالا در اقتصاد صیادی با سابقه طولانی نسبت به سایر گونه ها ی دریایی دیگر از ارزش افزوده بسیاری پیدا کرده است و توانسته فرآیند یک گونه صنعتی در عمل آوری و فرآوری و بازاریابی به دست آورد.

صید میگو توسط ابزار صید ترال (گوفه) که از هزینه کمتر و بازده بیشتری نسبت به سایر ادوات صید دارد هرچند که اقتصاد صید را رونق می بخشد. ولی همزمانی زیستی در فصل برداشت میگو با رشد و نموی سایر گونه های بالغ و نابالغ ریزکه همزیست با میگو هستند، در ترکیب صید قرارمی گیرند ( به ازای هرکیلو میگو 7 تا 8 کیلو از انواع واقسام گونه های صید که بیش از 45 گونه از ماهیان تجاری شاخص که دست کم یک بار به مرحله تخم ریزی نرسیده اند) و از گردونه حیات خارج می شوند. بعنوان صید دور ریز به دریا سرازیر می شوند.(کشتار جمعی بین 10 تا 15 هزار تن در فصل ) طی آمار چند دهه گذشته میزان صید این آبزی کمتر از 1 تا 2 درصد صید سالانه به خود اختصاص می دهد.

صید میگو نسبت به گذشته 60 تا 70 درصد کاهش یافته و تاثیر بسزایی درکاهش رشد و باروری و به نابودی کشاندن دیگرآبزیان به همراه داشته است.

 از این رو با مدیریت صید مسئولانه می بایست با حساسیت به این موضوع نگاه کرده و به درست انگاری اقتصادی وتامین پروتئینی واشتغال بر روی این گونه آبزی ازروش رونق بخشی به تکثیر و پرورش عمل نماید. تا صید ترال کف روب (گوفه) میگوی دریایی چالشی جهت بر هم زدن توازن زیستی آبزیان در خلیج فارس نگردد.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=116075