رسول سعادت نیا- وکیل دادگستری
وقتی به ماه پنجم سال خیامی می رسی می مانی چگونه ماهی که سرشار جاودانگی است را به غلط مرداد می خوانند؟!
ماهی که از نخستین روز نام گذاری (اَ) به معنای (نه) بر سر خود داشت. نه ای که نشان از بی مرگی و جاودانگی است.
وقتی روزشمار« اَمرداد» را می نگری به جرات می توان گفت این نام بی شباهت با روزهای رفته در آن نیست.
نزدیک به 114 سال پیش در چهاردهمین روز اَمرداد قانون گذاری در قالب صدور فرمان مشروطیت به سال 1285 چونان نهالی سر از ضمیر و زمین جامعه برآورد. و فصلی نو آغاز شد فصلی که در بالندگی خود، خودکامگی حاکمیت را به عقب می نشاند.
و مگر می شود بدون چراغ بینش و دانش مسیر پر تلاطم نیل به حاکمیت مردم سالاری را طی نمود؟! ضرورت حضور مطبوعات و رسانه در تحقق جامعه ی مردم سالار بایسته ای انکار ناپذیر است.
بایسته ای که اگر قرار باشد در گاه شمار زندگی، روزی را به آن اختصاص داد نخست ویژگی آن روز، بایستی نشان از رویش ، بالندگی و بی مرگی باشد. آیا در در روز شمار خیامی ایران زمین شایسته تر از « اَمرداد » می توان یافت.
و آیا گردون، پاداش قلمی که درگسترش روشنایی و رویش جوانه های آگاهی به چرخش در آمده را را جز به ماه « اَمرداد» پاسخ خواهد داد. رویدادهای « اَمرداد» انسان را به این عبارت که «هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست » باورمند می سازد.
شاید بپرسید ز چه روی :
کافی است نگاهی گذار به رویدادهای ماه پنجم سال خیامی کنیم:
کلک روزنامه نگاری، در 17 « اَمرداد» آخرین پیام خود را به جهان چنین مخابره می کند:
« هفدهم مرداد ماه ۱۳۷۷، اینجا محل کنسولگری ایران در مزار شریف است، من محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران هستم، گروه طالبان چند ساعت پیش وارد مزار شریف شدند. خبر فوری، فوری. مزار شریف به دست طالبان سقوط کرد، عده‌ای از افراد طالبان در محوطه کنسولگری دیده می‌شوند به من بگویید که چه وظیفه‌ای...»
از آن روز به بعد صارمی و صارمی ها، اگرچه کوچ کردند اما بی مرگی و جاودانگی آنان روزافروز تر شد و « 17 اَمرداد» روزخبرنگار به سینه ی روزشمار خیامی نشست تا رسائی و مانایی کوشندگان گستره آگاهی را یادآورد شود.
و آیا ره آورد آگاهی بخشی، کوچ جهل و نادانی از یک ملت و بیداری و آگاهی همگانی آنان نیست؟! آیا زنده بودن جامعه مردم یک سرزمین در مطالبه گری و قانون مداری آنان نیست؟! که بی درنگ پاسخ آن، آری است. حال از خود باید پرسید مردمانی که بی مرگی و جاودانگی، خواست دیرینه و همیشگی آنان است کدامین روز از روزشمار خیامی می تواند طعم بی مرگی و مانائی را در ذهن و دل و جان آنان درآمیزد .شایداز خود می پرسید این مقدمه، کدام روز را نشانه رفته است؟ روشن است «22 اَمرداد» «روز تشکلها و مشارکتهای اجتماعی». همان روزی که سمن های مردم بنیاد گردهم می آیند تا بر مردم سالاری و شایسته سالاری با تدبیر مطالبه گری شهروندی بیش از پیش تاکید ورزند. نهاد های مردم بنیادی که پیشینه دارترین آن؛ خود، بال فرشته ی عدالت است.
آری نهاد وکالت، همان نهادی که برزگ مردانی چون داور، پیرنیا، مصدق ...برای بنیان و استقلال آن بسی رنج برده و کوشش نمودند. و چه زیباتر «اَمرداد» خود را نشان می دهد آنگاه که به یکسانی نشان بالند و صلح ورزانه «اتحادیه سراسری کانون های وکلای دادگستری ایران » - لگوی اسکودا گل نیلوفر است- با نماد بی مرگی و بالنده «جشن نیلوفر» که همانا روز هفتم امردادگان است و گل نیلوفر نشانه آن..حق این است که پای بفشاریم «هر اتفاقی، اتفاقی نیست»
ناگفته پیداست، مردمان آزادی خواه و آرمانی گرا،مهرورزی و دادگری را نه تنها برای خود که برای همه ی مردمان گوشه گوشه ی جهان آرزومندند و هرگز در برابر بی دادی سر خم نمی کنند. و مگر نه اینست که نماد آزادگی مردمان ایران زمین در سال های رفته، پایمردی و استقامت آزادگان سرافرز است؟! همان آزادگانی که در برابر تعرض به خاک ، نام و ناموس این سرزمین دوشادوش همرزمان خود به مبارزه پرداختند و پس از سال ها اسارت ، چونان پرستوهای عاشق به وطن بازگشتند. آیا در روز شمار خیامی می توان جز به ماه «اَمرداد» روزی را در پاسداشت آزادگی در نظر گرفت؟ اینجاست که گردون به نشان بی مرگی آزادگی و آزاد مردی «26 اَمرداد» را برای آنان رقم می زند. و نخستین گروه آزادگان در 26 اَمرداد 1369به کهن سرزمین خود بازمی گردند جبین به آستان آن می سایند.
و اما کوتادی تلخ 28 اَمرداد، کوتای خودکامگان علیه نخست وزیر مردمی، در نگاه کم حوصلانه و کم تامل، برد با خودکامگان و شعبان بی مخ ها بود و مصدق و فاطمی ها به تبعید و جوخه اعدام سپرده شدند ولی گردون هرگزکوشائی، کوشش گران راه زندگی را بی پاداش نمی گذارد زین سبب، این رویداد نیز در 28اَمرداد رقم می خورد تا بر بی مرگی راست قامتان تاریخ پای بفشرد. براستی اینکه شعبان بی مخ ها کجای تاریخ نشسته اند و مصدق ها کجا..!؟ مرگ دامن کدامین را گرفته است؟! و اندیشه ی کدامین محکوم به نیستی و شکست و اندیشه کدام هر روز بالنده تر و سرسبزتر است...
ودرپایان می رسیم به « 29 اَمرداد» برابر با 19 اگوست روز جهانی عکاسی ، روزی که هنرمندان دوربین بدست، بی هیچ صامت و مصوتی ، تنها به رقص نور بی مرگی و جاودانگی را به تصویر می کشند. آیا این همه مناسبت های بی مرگانه در ماه خیامی « اَمرداد» اتفاقی است....؟!باشد که ازامروز هرگز «اَمرداد» را مرداد نخوانیم و بی مرگی را در لحظه لحظه و ذره ذره ی زندگی به تماشا بنشینم.
روزجهانی عکاسی بر همه ی کوشندگان گستره عکاسی ،خجسته باد
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=117265
