کد خبر : 171726 تاریخ : 1403/04/24 12:50:20 یاد چهار شعر از: مانایاد «سارا کاردانی» درود: ۶ امرداد ١٣۶۴/ بدرود: ٢۴ خرداد ۱۴۰۳/ تحصیلات: مهندسی معماری/ گستره ی هنر: موسیقی، شعر، هنرهای تجسمی ۱ جهت باد تغییر کرد و واژگان شعرم هر یک به سویی در همهمه ی باد واژه ها را کنار هم چیدم دیدم کلام آخر شعرم عشق است ۲ آن زمان که گریه ی نوزادی‌ات مادرم را پای گهواره می نشاند آن زمان که غم‌هایش را در قنداق تو گره می زد تنهایی‌اش را در لباس‌های تو می شست عکس های سیاه و سفیدت را رنگی می کرد واژه ها را خیس می کرد و در دهان ات می گذاشت چه خوشبخت که توانسته تمام هستی‌اش را در بالش پَرِ تو پنهان کند مادر نام دیگر زن بود و زن نام دیگر تنهایی ۳ صحبت از اختلاف قيمت يك مشت گندم از اين روستا به روستای ديگر نيست صحبت از بازار فشنگ هايی ست كه قناری ها را نشانه می گيرند حرف هاي ما خاكستر كوره های فضيلت بود نگاه ما به آخرين شراره های كُنده ی سوخته و چشم های كنجكاو كودك گرسنه جز يأس در دست های ما نمی يابد ▪برشی از یک شعر ۴ وقتی گمگشته و سرگردان آن جا که رودخانه جاری بود غمگین قدم بر می داشتی دیدم گل های زرین بر آستین ات روییده افسون موهای بلند و شبق گونه ام درمان پاهای خسته ات بود وقتی تو مرد تنها و سرگردان جهان بودی و به پرتوهای ماه چنگ می انداختی من صدای پرواز صدای بال هایت را شنیدم در ادامه طرح های بیشتری از «سارا کاردانی» می بینید طراحی روی تیشرت منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام لینک مستقیم : http://peigham.ir/shownews.aspx?id=171726
