در یادداشت های زیادی با ادبیات متفاوت نوشته ام که ما به این دنیا آمده ایم تا در ضیافت الهی شادمان زندگی کنیم اما متاسفانه به دلایل متعدد، بسیاری از ما را های رسیدن به این شادمانی را نمی دانیم.
از این دلایل، نظام ناکارآمد آموزش و پرورش ماست که راه های تحقق شادمانی را به ما نیاموخته است. اگر ما به طور روشمند، مثبت اندیشی را همراه با عمل آموخته بودیم و لذّت آن را چشیده بودیم، باور می کردیم که ما در نهایت به راهی می رویم که قبلاً درباره آن اندیشیده ایم و خوشبختی و بدبختی ما تا حدود زیادی به نوعِ نگرش ما نسبت به پدیده ها بستگی دارد. اگر این را می دانستیم در این صورت تلاش می کردیم تا راه های مثبت اندیشی بشناسیم و آن را در درون خود پرورش دهیم و از این طریق در مواجهه با خویش و زندگی، خوشحال و سربلند باشیم.
یادداشت کوتاه زیر در این باره می تواند به بهبود کیفیت زندگی ما کمک کند:
"به این راز توجه کنیم و این نکته را همیشه به خاطر بسپاریم:
ما فقط چیزی را جذب می کنیم که آن را دارا باشیم، زیرا آنچه که ما داریم، همچون آهن ربا عمل می کند و چیزهای مشابه را به خود جذب می کند.
گویی که مستی وارد شهر می شود و به زودی دیگر مستان شهر را می یابد.
اگر قمار بازی وارد شهر شود خیلی زود با دیگر قمار بازها آشنا می شود.
اگر جستجو گر حقیقت، وارد شهر شود،
دیگر جستجو گران را می یابد.
ما هر چه را که در خود بیافرینیم دارای مرکزی آهن ربایی می شود.
میدانی مغناطیسی از انرژی ایجاد می کند.
در این میدانِ انرژی است که، وقایع و اتفاقات روی می دهند.
پس اگر به دنبال شادمانی هستیم،
باید هر قدر که می توانی شادمانی بیافرینیم.
باید بسیار تلاش کنیم تا هزاران بار شادیِ بیشتر از آن ما شود.
هر قدر بیشتر داشته باشیم،
میزانِ بیشتری از راه می رسد.
با آگاه شدن از این راز،درونمان غنی و غنی تر
می شود.
شور و حالی وصف ناپذیر می یابیم.
و برای این سر مستیِ ما هیچ پایانی متصور نیست.
و این جاست که من و تو
باید فقط از راه راستی و انسانیت و ایمان قوی به ذات الهی شروع کنیم و ادامه دهیم."(؟)
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=114093
