هفته نامه پیغام

سید مرتضی کراماتی

 در بگو مگوهای ماه های اخیر که موضوع انتخاب استانداران، فضای رسانه ای و گفتگوی محافل را به خود مشغول ساخته است، شاید اصلی ترین دغدغه ی همگان انتخاب استاندار بومی برای هر استان است و مردم  استان بوشهر که نجیب و شرافتمند هستند، یکصدا همین را فریاد می زنند که ما استاندار غیر بومی را نمی پذیریم.

به نظر می‌رسد موضوع استاندار بوشهر و واکنش مردم و به ویژه گروه های سیاسی منتسب به دکتر پزشکیان و حتا دیگر گروه های سیاسی این استان، برای وزیر محترم کشور هم تا حدودی مهم تر از دیگر مناطق کشور محسوب  می شود چرا که  پیشینه ی بایدها و نبایدهای بومی یا غیر بومی بودن فردی که بخواهد سکاندار این استان مهم کشور باشد و مرور اتفاقاتی که در این سه دهه، استانداران غیر بومی که هر کدام چند صباحی در این استان خدمت کرده اند و مباحثی که از زبان و برنامه های پیدا و پنهان آنان به یادگار مانده، عقب ماندن این استان زرخیز در قیاس با استان های کم برخوردار از ثروت های عظیم خدادادی است.

 غیر بومی بودن استاندار می‌تواند بحث‌ها و دغدغه‌هایی را منعکس کند که دلایل مختلفی از جمله مسائل فرهنگی، اقتصادی یا سیاسی ناشی می شود و دلیل نپذیرفتن استاندار غیر بومی و تاکید بر بومی بودن اینکه مردم بوشهر به این نتیجه رسیده اند که استاندار بومی بهتر می‌تواند به نیازها و ارزش‌های فرهنگی منطقه پاسخ دهد، با مسائل و مشکلات خاص منطقه آشناست و می‌تواند راه‌حل‌های موثرتری ارائه دهد و حضورش به ایجاد حس اعتماد و همدلی بیشتری بین مردم و دولت منجر شود.

از دیگر دلائل حمایت بوشهری ها از نیروهای محلی اینکه نیروهای بومی باید فرصت‌های مدیریتی بیشتری داشته باشند تا به پیشرفت منطقه کمک کنند، با فرهنگ و نیازهای استان آشناست. استاندار بومی غالباً از فرهنگ، آداب و رسوم، و نیازهای محلی جامعه آگاه است. این آگاهی به تصمیم‌گیری‌های مناسب‌تر و مبتنی بر واقعیت‌های محلی کمک می‌کند.

ارتباط نزدیک‌تر با مردم از دیگر خصوصیات استاندار بومی است. روابط نزدیک‌تر و موثرتری با مردم و گروه‌های مختلف جامعه می‌تواند در اجرای بهتر برنامه‌ها و سیاست‌ها مؤثر باشد. در بحث بهبود اعتماد عمومی هم انتخاب استاندار بومی می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی به دولت و مقامات محلی کمک کند، چون مردم احساس می‌کنند فرزند خودشان امورشان را به دست گرفته است.

 در موضوع کاهش هزینه‌ها و زمان یادگیری هم این را باید مد نظر داشت که استاندار بومی نیازی به زمان و هزینه زیاد برای یادگیری درباره جغرافیای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و مسائل آن ندارد، زیرا از قبل اطلاعات لازم را دارد و معمولاً شبکه گسترده‌ای از منابع و امکانات محلی را می‌شناسد و می‌تواند از آنها به بهترین نحو استفاده کند و دارا بودن این اطلاعات در ترویج پایداری اجتماعی و اقتصادی می‌تواند برنامه‌هایی را اجرا کند که با شرایط محلی سازگارتر باشند و به پایداری اجتماعی و اقتصادی منطقه کمک کنند. پس استاندار بومی خودی و استاندار غیر بومی نخودی است و تاکید می کنم بوشهری ها استاندار نخودی نمی خواهند.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=173598