کد خبر : 119058       تاریخ : 1399/07/22 11:42:14
چه کسی قاتل دانش آموز ۱۱ ساله

چه کسی قاتل دانش آموز ۱۱ ساله "دَیِّر"ی است؟

وضعیت مملکت نشان می دهد این تازه اول ماجرای درد کشیدن پدر و مادر و فرزندان شان است. هزاران خانواده با هر خرید در بازار گران و سرسام آور، بارها و بارها آرزوی مرگ می کنند و بسیاری سالهاست که فقط زنده اند اما زندگی نمی کنند.

مصطفی ارجمند: دانش آموز 11 ساله دیری به خاطر آنچه نداشتن گوشی هوشمند برای آموزش مجازی گفته شده خودکشی می کند. کاری به راست و دروغ ماجرا و تکذیب آموزش و پرورش و تایید بعدی مادر داغدیده ندارم.

فقط تصور کنید کودکی در کنار ده ها شرکت بزرگ صنعتی نفت و گاز و پتروشیمی به جایی می رسد که طناب دار می بافد و خودش را در آشپزخانه حلق آویز می کند. دردناک نیست؟!

طبیعی است که فقط یک عامل یعنی نداشتن گوشی هوشمند، علت تامه پایان دادن به زندگی نیست و واکاوی وضعیت زندگی این کودک می تواند ابعاد تلخ تری از ماجرا را عیان سازد.

آنچه جای نگرانی عمیق دارد فروپاشی کانون خانواده ها به علت اوضاع بغرنج و اسفناک اقتصادی است.

طی همین سال های اخیر بخش بزرگی از قشر متوسط جامعه به زیر خط فقر سقوط کرده اند و نه تنها گوشی هوشمند که نان و ماست مردم هم به قول آن نماینده مجلس، به کالای لوکس و لاکچری زندگی ده ها میلیون انسان تبدیل شده است.

امروز مادری ناباورانه داغدار کودک یازده ساله اش شده. حتی اگر تمام آه جگر سوز و ناله و نفرینش را هم به آدرس کاخ سفید پست کند نه گوشی هوشمند برای کودکش می شود نه جگرگوشه اش را به خانه باز می گرداند.

وضعیت مملکت نشان می دهد این تازه اول ماجرای درد کشیدن پدر و مادر و فرزندان شان است. هزاران خانواده با هر خرید در بازار گران و سرسام آور، بارها و بارها آرزوی مرگ می کنند و بسیاری سالهاست که فقط زنده اند اما زندگی نمی کنند.

طرح های "تاب آورانه" مسئولان و گفتار درمانی های بی سود هم، در چنین شرایطی راهگشا نخواهد بود چرا که فشارها به حدی است که دیگر مجالی برای باور وعده های ناشده و تمسک به طرح های فانتزی و دلخوشکنک باقی نگذاشته است.

امروز همه ما در مرگ این کودک متهمیم؛ مسئولان متهم ردیف اول و بقیه به تناسب باید در ردیف های بعدی بنشینند. البته قتل های بسیاری در حال وقوع است؛ قتل امید و آرزوهای چند نسل، قتل باورمندی و دینداری مردم، قتل نان و معیشت شان، قتل روح و روان شان و ...

به خدا قسم؛ ادامه این وضع نه به صلاح مُلک است و نه به صلاح مملکت! تا دیرتر از این نشده باید کاری کرد وگرنه به همان قرآنی که لقلقه زبان مسئولان است( نمی دانم باور دارند یا نه؟!) فردا باید برای تک تک آه و ناله های مردم تاوانی سخت بدهیم و وای از روزی که پاسخی در مقابل مردم و خدای مان برای این حجم از بی تدبیری نداشته باشیم که قطعا نداریم!

 


  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=119058

نظـــرات شمـــا