هفته نامه پیغام

حسین حشمتی
قصد داشتم امسال هم مثل سال های جوانی بی خیال همه ی درگیریها، کمبودها ومشکلات  بشوم ومانند همان سال ها، همه چیز وهمه جا را زیبا وآراسته ببینم علی الخصوص این ایام که بهار در راه است به پیشبازش بروم وبهاریه بنویسم اما چکنم که دست ودلم همراهیم نمی کنند تا آنجا که حس می کنم اگرازمشکلات ننویسم « غمباد می گیرم» انگار دهه ی سراشیبی عمر را در بد سال و زمانه ای می گذرانم، نه این که درسال های جوانی روزگار خوشی را تجربه کرده ام نه، چون درآن زمان اگرچه اوضاع اقتصادی طبقه ی مواجب بگیرچندان هم مساعد نبود اما  دراواخرسال با همان مختصر مواجب وعیدی که می گرفتیم همه ی مخارج عید را تهیه می کردیم ودربعضی از سال ها یک مبلغی هم اضافه می آوردیم که می  توانستیم مثلا یک پیکان ازدم قسط بخریم وخانواده ی جمع وجورمان را به گُلگشت ومسافرت ببریم! دلیل آن خوش باشی های روزگارگذشته شاید آسان گیریی های ایام جوانی وشایدهم حس نکردن مسئله ی تورم وهاکذا الی غیرالنهایه بود.
به هرحال،اکنون درانتهای سال جاری ودرآستانه ی فرارسیدن نوروز97 هستیم همان که می گویند جمشید جم بنیانگذارش بوده است ودربامدادی که لیل ونهارش تفاوتی نداشته  برتخت زمُرد نشان خویش نشسته وتاجی زرین برسرنهاده تا هنگامی که آفتاب عالم تاب طلوع می کند انوارش برآن تاج بتابد ونورعلی نورپدید آید، با این همه تصورمی کنم جمشید جم اگر درروزیکم فروردین هزاران سال پیش می دانست جشنی را پایه گذاری می کند که قرن ها بعد ایرانیان به جای شادمانه به استقبال نوروز رفتن نگران خواهند شد که با این درآمدهای زیرخط  فقرچگونه از زیربارطاقت فرسای مخارج سنگین آن برآیند؟ هرگز چنین یادگاری را ازخویش باقی نمی گذاشت!!
نگارنده نه تنها مخالف جشن نوروز وبزرگداشت این آئین نیاکانی خویش نیست بلکه از زمان نوجوانی به آن علاقه داشته کما این که طی این چند دهه عمری که ازحضرت دوست گرفته به هرچنگ ودندانی که بوده آبرومندانه آن را برگزارکرده، اما حرف حسابش این است که امسال انگار اوضاع قمردرعقرب است چون ازیک طرف جمع حقوق وعیدی بازنشستگان جزء درآمدهای دهک پائین وخوشه ی یک است که تازه همان را هم تا الان « بیستم اسفند ماه96 »هنوز نپرداخته اند وازطرف دیگر نرخ اجناس مورد نیاز نه روزانه بلکه ساعت به ساعت سیرصعودی داشته وسقف جدول قیمت های بازار را شکافته وروبه آسمان دارد تا مگرخداوند سبحان مهارشان فرماید واز شور بختی این که  درچنین اوضاع و احوالی ، خاتون خانه که به تازگی از بستر نقاهت برخاسته دوپای عمل کرده اش  را دریک کفش کرده وبه بهانه  خانه تکانی توقعات آن چنانی  دارد که حتا فکرش هم فراترازمُخلیه ی این مختصربگیراست چه برسد به انجامش، اهالی خانواده ومخصوصا نوه ها هم هنوزعید نیامده هرگاه ما را می بینند به زبان حال می خوانند که وقت گُل صنوبره، عیدی ما یادت نره، عیدی دادن به بچه های عصرماهواره واینترنت که هنوز غوره نشده مویزشده اند وبه عیدانه های تک برگ قرمزرنگ قانع نیستند واز« آقاجون» چند برگی سبزرنگ خشک طلب می کنند!! گنج قارون می خواهد، حالا دیگرازقیمت شیرینی معمولی آجیل خودمانی لباس های حراجی،شما بخوانید« نمایشگاه بهاره» نگو ونپرس، آنقدرارزان است که مغزآدم سوت می کشد.
همه ی اینها را نوشتم تا اولا غمباد نگیرم ثانیا به اقتصاد دان هایی که دررسانه های مکتوب ومجازی اوضاع را گُل وبلبل نشان می دهند ومعتقدند غول تورم درشیشه رفته وقیمت اجناس گران نشده نشان بدهم که بازارها شلوغ هست اما نه  برای خرید ن بلکه برای دید زدن وقیمت پرسیدن وبرای اثبات این مدعا باید مقصر اصلی گرانی ها پیدا کرد که صاحب این قلم به اصطلاح درقالب طنز درپی آن است که مسئله ی گرانی را مورد نقد وبررسی قرارداده ومجرم اصلی را معرفی نماید!
اول از همه به سراغ دولت یازدهم می رویم زیرا چشم ودل تمام کارکنان شاغل وبازنشسته وخانواده های آنان به دست وزرای اقتصادی دولت کریمه دوخته شده تا کی ازآستین فتوت به درآید و چندرغازحقوق وعیدی آخرسال به حساب جماعت مواجب بگیر واریزگردد تا آنان نیزآن وجوهات را به اضافه قرض وقوله، دودستی تقدیم بازاریان خوش انصاف نموده ونیمی از لوازم شب عید را خریداری نمایند واین درحالی است که دولت اعتدالگرای یازدهم دستش بسته است، زیرا لایحه بودجه سال آینده اش پس ازماهها بررسی وکش وقوس درمجلس دهم به شورای نگهبان رفت ودرآنجا با چند اشکال مواجه شد وبه مجلس برگشت ورفع اشکال گردید ومجددا به آن شورا تقدیم شده تا به مُهر فقها وحقوق دان های آن مجلس ممهورگردد وبه همین دلیل هم هست که عیدی شاغلان وبازنشستگان یکی از پُرتعدادترین وزارتخانه ها را احتمالا از حسابهای مخفی پرداخت نموده تا سروصدای آنها دراین شب عیدی فروکش کند تا بعد سرفرصت  به مجلسیان حساب پس بدهد فعلا همین که قراراست عنقریب، حقوق اسفند وعیدی امسال را پرداخت نماید غنیمت است چرا که وصف العیش نصف العیش.
بعد ازنظرلطف تیم اقتصادی دولت می رسیم به بازاریان وکسبه که درنگاه اول به نظر می رسد مقصر واقعی گرانی ها آنها هستند اما وقتی دقیق تر به مسئله نگاه می کنیم  می بینیم که آن کاسبان حبیب خدا گناهی ندارند چون اجناس بنجل شب عید را از عمده فروشان تهیه می کنند ودرواقع واسطه هستند، درمرحله سوم عمده فروشان را باید هدف تیرنگاه های خصمانه قرارداد ویقه آنان را گرفت وبه مراجع صالحه معرفی نمود تا دبه سزای اعمالشان برسند اما مگرزبان وقلم آنان بسته است؟ یا مگردستگاه های عریض وطویل صنفی ندارند تا ازحقوق این مظلومان دفاع نموده وبگویند ازما بهتران هم هستند چرا به سراغ آنها نمی روید؟ بله منظورآنان بازنشستگان ومستمری بگیران هستند،هم آنانی که درابتدای استقرار دولت یکی از سه بحران جدی بودند واکنون دراوائل دور دوم با پیش آمدن بحران های جدید به مقام پنجم وششم صعود کرده اند،جرمشان هم این است که عطش خرید دارند وبا هجوم به بازارها باعث گرانی قیمت ها شده اند!
بااین ترتیب بنده وهمقطاران بازنشسته ام مقصراصلی هستیم که باید تنبیه شویم ومجازاتمان هم این است که حقوق وعیدی ما مثلا درروز28اسفند پرداخت شود که فرصت هجوم بردن به بازارها را نداشته باشیم حالا اگراحتمالا مورد شماتت اهل عیال هم قرار گرفتیم غمی نیست چون فروردین درپیش است واتفاقا طولانی ترین ماه هم هست، اگراین ورعید یک کمی مشکل داشته باشیم عوضش آن سوی عید« حداقل تا روزسیزده بدر» کمبودی احساس نخواهیم کرد،حالا هی بگوئید دولت به فکر عائله اش نیست،
درخاتمه، عید سعید نوروز را خدمت تمامی دوستان وهمکاران رسانه ای ومخاطبان سایت وهفته نامه «پیغام بوشهر» تبریک  عرض نموده وسالی مملوازسلامتی توام باعزت وسربلندی ونشاط برای بوشهریان خونگرم ومهربان از خداوند سبحان مسئلت می نمایم.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=98036