هفته نامه پیغام

 رسول سعادت نیا- وکیل پایه یک دادگستری   

ایران و عراق به پایان جنگ و‌آشتی ملت‌ها‌‌ رسیدند و اینک تردد زائران بین مشهدرضا و‌ کربلای معلا در اوج است و در هر دوسوی مرز دو کشور، هنوز بسیاری زخم ناسور محرومیت از پدر، فرزند،برادر و همسر را که آورده‌ی جنگ تحمیلی هشت ساله بوده، بدوش می‌کشند.

با وجود گذشت بیش از ٣۴ سال از پایان جنگ، خرمشهر و دیگر شهرهای مورد هجوم همچنان از زخم گلوله‌ها، بمب‌ها و نفیر دلخراش آژیرها در رنج و زجر است و‌ صدای مهیب موشک و میراژ و میگ همچنان خواب مادران را آشفته می‌سازد و چه شب‌هایی که کودکان همسایه، وحشت زده در آخرین وداع با رخت خونین پدر ازخواب می‌پرند و چه زخم‌هایی که بر روح و جان تک تک شهروندان از خرد تا کلان پابرجاست و ویرانی‌های پیاپی به بار می‌آورد. 

با خود همواره نجوا می‌کنم چه می شد حاکمان به جای جنگ‌ و جدال‌های ویرانگر، ره همزیستی مسالمت آمیز برمی‌گزیدند که پایان هر جنگ عاقبت صلح است اما صلحی که هرگز به عقب بر نمی‌گردد زیرا ویرانی و کشتار برجای مانده از جنگ، زخم‌های بی‌درمان و فراموش ناشدنی دارند.

از خود می پرسم آنانی که مقابله و جنگ را بهتر از مذاکره و گفتگو می‌دانند چه منافعی دارند که ویرانی‌ها و زخم‌های جنگ آنان را آزار نمی‌دهد. آنانی که دم از خون شهید می‌زنند و هرگز ذره‌ای از زخم‌های خانواده‌های شهید داده را درک نکرده‌اند و فقط با لق لقه کردن آرمان‌های شهدا بر کوس دلواپسی دروغین می کوبند و ذهن جامعه را مشوش و جنگی دیگر را خواسته یا ناخواسته در چنته می‌پرورانند و‌ آواری و ویرانی و‌زخم‌های عمیقی دیگر را بذر افشانی می‌کنند چه و چه‌ها می‌خواهند و چرا سیری ناپذیرند!؟؟ در حالی که جنگ‌ها جان‌ها می‌گیرد و اموال را به تاراج می‌برند و مگر حقی برتر از جان و مال هم داریم!؟ حقی که به تکرار در معاهدات بین المللی و قانون مختلف از جمله در اصل ٢٢ قانون اساسی از آن یاد شد و مصون از هرگونه تعرض است.

وقتی به فرجام حمله‌ی صورت گرفته به برج‌های دوقلوی آمریکا در یازده سپتامبر اندیشه می‌شود بهتر درمی‌یابیم که پشت پرده‌ی آن جنگ، رسیدن به بهانه و دستاویزی برای حمله به افغانستان بود ، حمله‌ای که چهره جهان را دگرگون ساخت و اینک نیز وقتی به نتایج حمله هفت اکتبر حماس تامل می‌شود طوفان الاقصی تدارک مستمسک و گزکی برای ویرانی غزه و مقاصد منفعت طلبانه هر آن کس به غیر از مردم مظلوم آن دیار بود تا ساختاری دیگرگون در منطقه پیاده شود همچنانکه پشت پرده جنگ بین ایران و عراق نیز ضعیف کردن دو کشور قدرتمند منطقه بود.

به هر روی امروز یا فردا جنگ حماس و اسرائیل نیز به آتش بس نهایی خواهد رسید اما آیا کسی زخم های بی‌شمار بر جای مانده آنرا یارا و توانای شمارش هست ؟!

آیا شهری که به زیر آوار رفته می تواند برخیزید؟و آیا کشته های بی شمار آن و زخم های عمیق وارده بر بازماندگان نسلی که به ناروا بر آنان رفته است قابل جبران است …؟! و هزاران آیا آیاها ذهنم، را جانم را در خود گرفتار کرده است آیاهایی که هر یک حجم وسیعی از آیاهای دیگر در سینه دارد. 

و اینک از خود سوال می کنم با توجه به جایگاه ایران در منطقه و شرایط موجود عدم حضور ایران در نشست «شرم الشیخ» موثرتر می‌بود یا حضور او، آن هم در موقعیتی که از او دعوت رسمی به عمل آمده‌است. که به نظر مصالح ملی و منطقه ایجاب می‌کند با حضور مقامات رسمی ایران در این نشست نه تنها کمک به صلح در منطقه است بلکه سبب خنثی سازی پروژه ایران هراسی و گامی موثر در رفع تحریم‌ها می‌بود و آغازی برای پایانی «وضعیت نه جنگ و نه صلح» باشد وضعیتی که مانع پیشرفت و توسعه میهن و منطقه است. 

پانوشت:

حضرت سعدی:

«اگر پیل زوری و گر شیر جنگ

 به نزدیک من صلح بهتر که جنگ

....

اگر صلح خواهد عدو سر مپیچ

و گر جنگ جوید عنان بر مپیچ »

 اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند.

  به گزارش عصر ایران؛ سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه  بامداد دوشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۴ در شبکه ایکس نوشت: ایران از دعوت رئیس‌جمهور السیسی برای حضور در نشست شرم‌الشیخ سپاسگزار است. با وجود تمایل به تعاملات دیپلماتیک، نه رئیس‌جمهور پزشکیان و نه من، نمی‌توانیم با کسانی وارد تعامل شویم که به مردم ایران حمله کرده‌اند و همچنان ما را تهدید و تحریم می‌کنند.

  منبع: پایگاه خبری تحلیلی پیغام
       لینک مستقیم   :   http://peigham.ir/shownews.aspx?id=190005