به گزارش پیغام به نقل ازایرنا هر ساله، سوم دسامبرمصادف با ۱۲ آذرماه خورشیدی به عنوان روز جهانی توانیابان، ورقی از تقویم را پیش روی ما قرار میدهد که در آن به ما یادآوری میکند؛ اراده و نیروی بیمرز نهفته در وجود بشر محدودیتها را از مانع، به سکویی برای جهش بدل میکند، انسان در تجسد زیستن همواره اسیر قالب تن است گاهی با پای روح و گاهی به دست جسم خود، آنچه او را از بقیه موجودات متمایز میکند اندیشه و تصمیم بر تبدیل خواستن به توانستن است.
ایران سرزمین مملو از زنان و مردان ورزشکار، هنرمند، اندیشمند، نویسنده و شاعر توانیابی است که روح بزرگشان را در ردای اراده ملبوس کردند و سوار بر رخش زندگی به مصاف بی مهری و ناملایمتی ها، کمی و کاستیها رفتند و در ایستگاه موفقیت، پرچم کشورمان را به اهتزاز در آوردند که سهم استان بوشهر در پرورش آنها قابل توجه است.
سید نجف طباطبایی، تیتر اخبار پاراوزنه برداری
سید نجف طباطبایی متولد سال ۱۳۶۷ در بندر گناوه استان بوشهر است، عضو تیم ملی پاراوزنه برداری، برنده مدال نقره در رقابتهای بینالمللی و سه مدال طلای کشوری اس، اکنون نیز به عنوان یکی از قهرمانان منتخب برای شرکت در اردوی تیم ملی به ناگویا ژاپن ۲۰۲۶ تمرین میکند.
وی برای نخستین بار در مسابقات قهرمانی وزنهبرداری جانبازان و معلولان در رده بزرگسالان کشوری سال ۱۴۰۱ در رقابت با ۱۴ حریف دیگر که با نظارت کمیته بین المللی پارالمپیک (lPc ) برگزار شد مدال طلا را کسب و در رقابتهای دو سال بعد نیز این مقام را حفظ کرد.
کودکی یک قهرمان چگونه است
طباطبایی، در همسایگی استادیوم ورزشی شهر گناوه چشم به جهان گشود، از همان ابتدا صدای خنده و شادی کودکانهاش درخانه و کوچه و مدرسه طنین انداز شد و نوای زندگی سرور و شادمانی را به محیط اطرافش میبخشید چنانچه بر سر اینکه چه کسی او را همراهی کند همیشه دعوا بود!
نایب قهرمان پاراالمپیک وزنه برداری به خبرنگار ایرنا گفت: از کودکی شور و هیجان زیادی برای انجام ورزش بویژه فوتبال داشتم و به جای پا از دستم برای دفاع و گل زدن استفاده میکردم و کسی حریفم نبود.
پاهای نجف که از بدو تولد با بقیه هم سن و سالهایش فرق داشت، او را همراهی میکرد اما استفاده از آنها سخت و غیر ممکن بود.
وی ادامه داد: تا سالهای پایانی دوره راهنمایی و ابتدای دبیرستان هیچ درکی از ناتوانی جسمی نداشتم و دلیل اصلی آن نیز خانوادهام بخصوص پدرم بود، او هرگز مرا از انجام هیچ کاری منع نمیکرد، برای مثال علاقه زیادی به ورزش کشتی داشتم، پدرم نه نگفت؛ برایم دو بنده خرید و مرا در کلاسهای کشتی ثبت نام کرد.
برتری روح بر جسم
طباطبایی، با خشمی در گلو ادامه داد: هیچ خانوادهای حق ندارد فرزند توانیابش را بی پروبال بداند یا او را از نظرها پنهان کند و موظف است چشمش را به نقاط قوت و تواناییهای فرزندش بدوزد زیرا همه انسانها نقطه ضعف دارند این طور بخواهیم فکر کنیم که هیچ کس به موفقیت و پیروزی نمیرسد.
وی از خاطرات دوران تحصیلش این طور میگوید: از همان بدو ورودم به مدرسه توجه و نگاهم همیشه به زمین ورزش بود و از هر فرصتی برای بازی و ورزش استفاده میکردم و درس مورد علاقهام نیز ورزش بود، معلم ورزشم نیز ذوق مرا کور نمیکرد، علاقه زیادی به ایستادن روی دستهایم داشتم و او هر ترم با انجام اینکار نمره ۲۰ را بابت این درس در کارنامهام میگذاشت.
طباطبایی، بیانکرد: تفاوت بدنی و توانیاب بودنم را کمتر از توانایی و قدرتم در رسیدن به خواسته هایم میدیدیم و هنوز هم معتقدم قدرت واقعی در روحی است که تسلیم نمیشود و هر انسانی تنها با گامهای اراده از هر مانعی عبور میکند.
وی ادامه داد: از همان سالها فهمیدم،درست است که همراهی بقیه و اطرافیان اهمیت دارد، اما آدم وقتی خودش بخواهد بقیه همراهیش میکنند، هیچ عذر و بهانهای برای نرسیدن به خواستههای ما بجز نخواستن خودمان وجود ندارد.
تشویق و الگو پذیری زمینهساز موفقیت
من از کودکی مورد تشویقها و حمایتهای پدرم و در زمان حاضر نیز همسرم بوده و هستم اما در همه این سالها همنشینی و مصاحبت با یکی از جانبازان روشندل شهرم " عبدالمهدی خسروانی" یکی از دلایل پیشرفت و استحکام ارادهام شده و با اطمینان میگویم او یکی از الگوهای بزرگ من در زندگی است.
مهدی جانباز ۷۰ درصد گناوهای که در کودکی بر اثر بمباران هواپیماهای رژیم بعث صدام از ناحیه ۲ چشم نابینا شد، اما سالهاست یکی از نوازندههای ماهر ،تار و کمانچه است و حتی سیم کشی و کوک سازهایش را نیز خودش انجام میدهد.
وی چندین گروه موسیقی را در تهران، شیراز و گناوه تشکیل داد، اما بعد از بیماری کرونا فعالیت این گروهها تعطیل شد و اکنون به تنهایی در سطوح بینالمللی و ملی فعالیت دارد، همچنی یک گروه موسیقی را در شیراز با نام دلکش و در گناوه با نام قاصدک تاسیس کرده تاکنون موفق به برگزاری چندین کنسرت نیز شدهاست.
سید نجف اضافه کرد: اینکه مهدی ِتمام کارهایش را خودش انجام میدهد و برای رسیدن به آرزوهایش از چشم دلش استفاده میکند و به تمام آنها میرسد، همواره برای من خارق العاده و شگفت انگیز است.
نه اینکه مهدی روزهای سخت نداشته، بارها او را درگیر مسائل و مشکلات زندگی دیدهام، اما فردای آن روز وی را در محل کارش که در آنجا مصنوعات چوبی میفروشد به تلاش برای ساختن زندگیاش به بهترین شکل ممکن مشاهده کردم.
توانیابان نه تنها الگویی برای دیگران که الگویی برای جامعه خودشان نیز هستند تفاوت در ظاهر نیست که انسانها را از هم متمایز میکند، بلکه تفاوت در اندیشه و اراده در ساختن است که برتری را در بشریت تعریف میکند و این را در سخنان نجف به درستی میتوان آموخت.
اراده، سرمشق توانیابان
طباطبایی از زیبایی، توانایی و درخشش اعضا فدراسیون جانبازان و توانیابان با صدایی روشن و شفاف به خبرنگار گفت: شما نیامدید و ندیدید، چه دخترها و پسرهای توانمند، مستقل و محکمی آنجا حضور دارند، کسانی که به زیباترین شکل ممکن برای زندگی تلاش میکنند و ظاهر زیبایشان نیز بخاطر درون آنهاست.
تنها جایی از سخنان نجف که از کلمه معلول به طور ناخواسته استفاده میکند و اینطور بیانش میکند: همه فکر میکنند معلولان آدمهای مستاصل و ناتوان با ظاهری درهم هستند در حالی که این طور نیست، آنها شاهکار خلقت اند، کسانی که ثابت کردند، هنر آن است که با وجود تمام نقصها و چالشها، به زیباترین شکل ممکن زندگی کنید و بچههای تیم پاراالمپیک بانوان و آقایان این امر را بدرستی ثابت کردند.
سپس با خشم در آمیخته با افسوس ادامه داد: عجیب است که این واژه را بکار بردم، آخر، پس از سالها تلاش و پرهیز از بیان کلمه "معلول" و تلاش برای توجیه دیگران موفق شدیم عنوان فدراسیون "معلولان" را به "توانیابان" تغییر دهیم.
بیکاری و گذران زندگی با سختی
طباطبایی بیان کرد: هیچ یک از افراد جامعه به اندازه ورزشکاران در به اهتزاز در آوردن پرچم یک کشور موفق عمل نمیکند، انتظار میرود مسئولان برای کمک به افتخارآفرینی بهتر و بیشتر ورزشکاران مستعد و پرتلاش آنها را بدرستی همراهی کند.
شما بیایید و ببینید، بچهها با چه امکانات کم و در چه محیطی تمرین میکنند، نه اینکه وزنه، وسایل و سالن ورزشی استاندارد باشد، حتی در ورزشگاهی که ما تمرین میکنیم سرویس بهداشتی مناسب برای بچهها وجود ندارد، در چنین محیطی تنها امید و اراده هست که قهرمان پرور است.
وی اضافه کرد: در زمان کنونی اسپانسر، حقوق و مزایایی برای بچهها نیست، این امر در حالی است که همه آنها بجز ورزش کردن زندگی نیز دارند، من، همسر و یک دختر خردسال دارم و علاوه بر خرج و مخارج زندگی برای شرکت در این مسابقات و مدالآوری نیازمند خرید مکملهای بدنسازی و ورزشی هستم که برای هر دفعه خرید آن ۲۰۰ میلیون ریال باید هزینه کنم این در حالی است که بر اساس گزارشها و شنیدهها به ورزشکاران بدون معلولیت مبالغ و کمکهای نقدی بسیار بالاتری میدهند.
این قهرمان درباره وضعیت اشتغالش گلهمند و ناراحت اظهار کرد: دیپلم کامپیوتر دارم، چندبار به مراکز مختلف، اداراتی همچون شهرداری و غیره درخواست اشتغال خود را کتبی اعلام کردم، انتظار بالایی ندارم، اما هرگز پاسخ مثبتی نیز دریافت نکردم و یا اینکه مرا سر دواندند و این واقعیت همچنان برایم وجود دارد که گذران زندگی با این شرایط بسیار دشوار است.
طباطبایی با شکایت از وضعیت فضای شهری و مناسب سازی دستگاههای اجرایی گفت: رمپهای غیر استاندارد، میلههای نا مناسب برای عبور ویلچر و سرویسهای بهداشتی و بر حسب تجربه معتقد است گاهی برخی مدیران در برابر انتقادهای ما گارد میگیرند و برخی نیز پیش از تعبیه فضاهای عمومی در ادارات خود از جامعه توانیابان مدد میجوید.
بازنگری فضای شهری و ورزشگاهها و توجه به استاندارد سازی آنها بر اساس نیاز توانیابان موضوعی است که سالهاست مورد توجه مردم و مسئولان است، طوریکه اخیرا فرماندار بوشهر با تاکید بر این موضوع گفت: سرمایهگذاری در توسعه فضاهای ورزشی، تجهیز مراکز تخصصی و آموزش مستمر، از جمله اقدامات ضروری در مسیر ارتقای جایگاه ورزش جانبازان و توانیابان در شهرستان بوشهر خواهد بود و ایجاد فرصتهای برابر و حمایت هدفمند از توانیابان، از اولویتهای دولت در مسیر تحقق عدالت اجتماعی و توسعه پایدار در حوزه ورزش مبتنی بر عدالت و فرصتهای برابر است.
جای خالی تعریف ردیفهای شغلی مرتبط برای توانیابان و استفاده از ظرفیتهای آنها بدون شک مشاهده میشود و امیدواریم که این امر بزودی به واقعیت بدل شود.
امکانات امید آفرین سازمان بهزیستی و دستگاههای تابعه برای توانیابان
مدیرکل بهزیستی استان بوشهر در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: اکنون ۲۴ هزار و ۴۵۲ توانخواه دراین استان از خدمات تخصصی توانبخشی و حمایتی این سازمان برخوردارند که تاکنون سه هزار و ۵۵۷ توانخواه از خدمات بهداشتی ویژه افراد دارای معلولیت بهرهمند شدهاند، همچنین در حوزه توانبخشی، ۳۱۶ نفر از اندامهای مصنوعی و وسایل ارتوپدی استفاده کردند و وسایل کمکتوانبخشی نظیر ویلچر، کفش طبی، واکر و سمعک میان سه هزارو ۷۱۳ نفر توزیع شدهاست.
مهرناز اسکندری تاکید کرد: بهزیستی استان بوشهر ضمن ارائه خدمات توانبخشی، در مسیر مشارکت اجتماعی، اشتغال پایدار و ارتقای کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت گام برمیدارد و تلاش دارد با رویکرد توانمندسازی، آنان را از وابستگی به خوداتکایی برساند.
مدیرکل بیمه سلامت استان بوشهر نیز در این باره به ایرنا پاسخ داد: طرح خدمات رسانی به توانیابان بوشهری که پیش از این تنها در ۹ کد انجام می شد اکنون به ۵۹ کد افزایش یافته است که شامل کدهایی همچون ارتوپدی فنی یا اعضای مصنوعی، شنوایی سنجی، کار درمانی، فیزیوتراپی، بینایی سنجی، گفتار درمانی، توانبخشی میباشد.
داراب بارگاهی، درباره نوع تعرفهگذاری و نحوه پرداخت هزینههای درمان برای توانخواهان گفت: در زمان کنونی این دسته از بیماران تحت پوشش بیمه سلامت تنها ۳۰ درصد تعرفههای بخش دولتی و خصوصی را پرداخت میکنند و مابقی توسط این نهاد تسویه میشود که با حمایت بهزیستی این مبلغ نیز به صفر رسیده و آنها از خدمات رایگان بهرهمند میشوند.
طباطبایی در سخنانش از عملکرد سازمان بهزیستی رضایت نسبی داشت و بر اساس گزارش سازمان بهزیستی سال گذشته نیز یک عدد ویلچر برقی به وی اهدا شده بود، انجام چنین کارهایی و اهتمام ورزیدن درتقویت توانایی توانیابان بدون شک در سطح کلان موجب ارتقا سطح کیفی جامعه میشود.
گلههای خردمندانه و قابل تامل قهرمان
متاسفانه هنوز هم پدر و مادرانی هستند که وقتی فرزند کوچک و توانیابشان چشم به جهان باز میکند او را از بقیه پنهان میکنند و از بردن آنها در مهمانی، مجامع حتی پارک و مدرسه شرم میکنند و استعداد و توانایی و آنچه خود حقیقی پسر یا دخترانشان هست را به زوال سوق میدهند.
پدران و مادران اولین کسانی هستند که کودک را در مسیر درست زندگی قرار میدهند و شما با اینکار روح آنها را میکشید، انسان بسازید فرق نمیکند در ظاهرش چه چیزی هست یا نیست، فرزندان و جگرگوشههای خود را از حرف کسانی پنهان میکنید که دست و پا دارند اما شعور و دل نه؟
صدای پرشور و پر از امید سید نجف پشت تلفن برای لحظهای به مجموعهای از اشخاص تاثیرگذار زندگیاش بدل شد، پدر، همسر، رفیق و هم تیمیهایش با جدیت گفت: ما در برابر یکدیگر مسئول و موظف به مهربان، خوب، دلسوز و انسان بودن هستیم فرقی نمیکند چه کسی در برابر ما قرار دارد، وقتش رسیده بیمهری و نگاههای ترحم آمیز را کنار گذاشته و با چشمهای باز و دیدههای آگاه به اطراف بنگریم چه بسیار هستند توانیابانی که کارهایی را انجام میدهند که بقیه از انجام آن ناتوانند اما به طور کل هر توانیابی که در این روزگار گلیمش را از آب میکشد بیرون یک قهرمان، کلاس درس، معلم برای جامعه و اطرافیانش است.
انسانی انسانیت دارد که همنوعانش را درک کند و دل بزرگی برای همراهی با اطرافیانش داشته باشد و الا دست و پا و اجزای بدن ماندنی نیستند و چیزی نیست که بابت داشتنش به آن بنازیم، یاد و خاطره نیک تنها میماند و بس.
منبع:
پایگاه خبری تحلیلی پیغام
لینک مستقیم :
http://peigham.ir/shownews.aspx?id=192675
