هفته نامه پیغام

همه موجودات عمر مي كنند، بعضي عمرشان كوتاه است و بعضي بلند، عمر كردن هنر نمي خواهد و عمر طولاني هم براي هيچ حيوان و درخت و انساني مايه افتخار نيست، آن چه مايه افتخار است رشد كردن است.

"به طور کلی همدلی و همدردی مفاهیمی هستند که اغلب به جای یکدیگر به کار می روند. البته این استفاده ی جا به جا از این دو واژه خیلی هم بی راه نیست، چرا که اصولاً هر دوی آن ها به هیجانات انسانی مربوط می شوند. از سوی دیگر این دو مفهوم و واژه برای

دكتر عباس عاشوري نژاد

سه عامل اساسی برای شادمانی درونی عبارتند از: داشتنِ کاری ارزشمند و داشتنِ احساسِ ارزشمندی کار ، دوست داشته شدن و داشتنِ کسی را برای دوست داشتن و امید به آینده. من در این سخنرانی فقط بر روی عامل اول تمرکز می کنم و در زمانی دیگر به بحث و بررس

جالب است اگر بدانیم که پیچیده‌ترین ابراز احساسات و عشق، به نظر می‌رسد که در دنیای حیوانات خیلی شایع است. رقص‌های عشق بازی "اسفرود"های بزرگ کاکل‌دار با احساسات و عشق عمیقی اجرا می‌شود که اظهار نبود هیچ احساسی در ذهن اجرا کنندگان آن عجیب خواه

می دانم این هم از بد شانسی ما بود و یا از گناه نیاکانِ ما و یا از بی کفایتی خودِ ما و یا... که ما در جامعه ای زندگی کنیم که فقط نامِ "جامعه" را یدک می کشد و از حقیقتِ "جامعه" عاری است؛ زیرا اخلاق که مهمترین شاخصه جامعه و مهمترین شاخصه انسان

در میانِ همه ‏ی عواملی که آرامش ما را به هم می ریزد و خوشحالی ما را تهدید می ‏کند، باورهای غلط و غیرمنطقی و در نتیجه ضعفِ اعتمادِ به نفس جایگاه ویژه ای دارد. این عوامل، زندگی ما را آشفته می ‏سازد، شادمانی ما را می‏ ستاند و در نهایت، به انوا

با خودم می گویم چقدر خوب است که عزیزم مثل من نیست که بتوانند همزمان به چند نفر و چند چیز فکر کند و جواب کسی که با او حرف می زند را هم بدهد!

عباس عاشوری نژاد

بازیکنان تیم فوتبال استقلال در تمرین عصر روز گذشته خود توپ‌های جدیدی را که سازمان لیگ برای فصل جدید لیگ برتر در نظر گرفته است، مورد استفاده قرار دادند.

بي ترديد نوع و ميزانِ تخريب اين بيماري در ميان طبقات مختلف جامعه فرق مي كند اما به گمانِ من سطح و ميزانِ تخريب اين بيماري در ميانِ تحصيل كرده ها و به خصوص معلمان، استادان دانشگاه و مديران بسيار ويرانگرتر است.

من ريشه هاي تخصصي توهم دانايي در رشته هاي تجربي و مهندسي را نمي شناسم ولي گمان مي كنم كه يكي از علت هاي اساسي توهم دانايي در علوم انساني اين است كه جريان هاي عمدتا غيرِ دانشگاهي با استفاده از امكاناتي كه تخت اختيار دارند مي كوشند كه دانشگاه

مطالعه تاريخ بدبختي هايمان هم كه جاي خود دارد و توام است با فجايع حيرت انگيز انساني ، فجايعي دردناك و گاه منحصر به فرد كه فراتر از تحمل انسان است!!!

بعضي از گرفتاري هاي جامعه ما و شايد بقيه كشورهاي جهان سوم و فقير گرفتاري هاي فرهنگي است.

ما باید روزها و شب های زیادی را گریه کنیم، گریه به حال و روزِ خود، گریه به حال و روزِ انسانیت، انسانیتی که از گذشته های دور تا همین امروز به اشکال مختلف به وسیله صاحبانِ ظالمِ قدرت های سیاسی، اقتصادی و متوهمانِ دینی سلاخی می شود.

اين روزها خيلي از ما حالمان بد است، روزگارمان حيرت انگيز است: هر روز، فجيع تر از ديروز در معرضِ انواعِ "شبيخون بلا" هستيم، از بلاياي آسماني گرفته تا بلاياي زميني، از بلاهايي كه ديگران بر سرمان مي آورند تا بلاهايي كه خودمان بر سر خودمان

"وقتی سی نفر در کلاست نشسته اند، حس می کنی سی خانواده در چند نسل را پیش خود داری. هرچه بگویی، انگار در مقابل هزاران نفر گفته ای.

یکی دیگر از گره های بغرنج و تاریخیِ ما در روابطِ عاشقانه، "بیان عواطف عاشقانه" است. در این باره شروع به نوشتن کردم: انسان بدون عاطفه، حیوان است؛ در همین قدم اول متوجهِ اشتباهم شدم. همه حیوانات فی نفسه شریفند و وانگهی زندگی ما وابسته به وجود

من کتابِ "دیوانگی و عاقلی" را در جست و جوی انسان و زندگی، در حال و هوای تیترازِ رویاییِ سریالِ "مدار صفر درجه" نوشتم. تقریبا، قبل از این که هر یادداشتی را بنویسیم، این ساز و آواز را گوش می دادم و در حیرت و سکوتی و در حال و هوای دیوانگی شروع

شيفتگي به اين و آن نسبت به حتا انسان هايي كه درگذشته اند و امتحانشان را پس داده اند نه تنها در شان انسان نيشت بلكه مايه بدبختي انسان و جامعه است.

هفته گذشته نوشتم که برای این که یک زندگی ارزشمند و شادمانه داشته باشیم باید از زمان هایی که به سرعتِ برق و باد می گذرد مراقبت کنیم و برای مراقبت از این زمان های شتابنده، چاره ای نداریم جز این که هر مرحله از زندگی را که پشت سرگذاشتیم

واقعا چقدر خوب است كه خيلي چيزها كه در گذشته براي ما خيلي مهم بود، اكنون، ديگر اصلا مهم نيست...

هر چقدر زمان، بیشتر می گذرد و یا من، در جریانِ زمان، بیشتر می گذرم و بر دانش و تجربه ام وشاید وسعت دیدگاهم افزوده می شود و گمان می برم و البته فقط گمان می برم که بر عمقِ ادراکم از جهان و انسان، افزوده می شود؛

دکتر عباس عاشوری نژاد

در جهان بسیار پیچیده ای که ما در آن زندگی می کنیم، خوشبختی و بدبختی ما، بستگیِ کامل به روابطِ متقابلِ ما با دیگران دارد و ما چاره ای نداریم که در این بازیِ زندگانی،خود و دیگران را بهتر بشناسیم تا بتوانیم رفتارهایمان را در اجتماع بهتر و بیش

دکتر عباس عاشوری نژاد

براي خودم هم جالب است كه امشب (دوم شهريور ١٣٩٧) بعد از نماز مغرب و عشا، در جوار بارگاه ملكوتي امام رضا(ع) در صحن "جمهوري اسلامي" نشسته ام و درباره يك معلم شرافتمند امريكايي كه در جريان انقلاب مشروطيت كشته شد، فكر مي كنم.

برای این که زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند، باید بعضی چیزها را بدانیم، چیزهایی ساده و بدیهی، چیزهایی ساده که اغلبِ درگذشتگان می دانستند و زندگی می کردند و می گذاشتند که دیگران هم زندگی کنند.

تابستان 1397 همکاران عزیز و ارجمندم سرکار خانم دکتر انسیه ماهینی (مدیر فرهنگی معاونت فرهنگی – دانشجویی دانشگاه) و آقای دکتر باقر گرگین (معاون فرهنگی - دانشجویی دانشگاه) از من خواستند تا کارگاهی برای کارکنان دانشگاه با عنوان "اخلاق حرفه ای"

"شاد بودن و احساس خوشبختی را به اگرهایمان مربوط نكنیم زیرا اگرها پایان ناپذیرند و بیاد داشته باشیم زندگی یك سفر است و هدف نیست. تنها دو روز در سال است که نمی توانی هیچ کاری انجام دهی: