هفته نامه پیغام

دکتر عباس عاشوری نژاد

سه عامل اساسی برای شادمانی درونی عبارتند از: داشتنِ کاری ارزشمند و داشتنِ احساسِ ارزشمندی کار ، دوست داشته شدن و داشتنِ کسی را برای دوست داشتن و امید به آینده. من در این سخنرانی فقط بر روی عامل اول تمرکز می کنم و در زمانی دیگر به بحث و بررس

جالب است اگر بدانیم که پیچیده‌ترین ابراز احساسات و عشق، به نظر می‌رسد که در دنیای حیوانات خیلی شایع است. رقص‌های عشق بازی "اسفرود"های بزرگ کاکل‌دار با احساسات و عشق عمیقی اجرا می‌شود که اظهار نبود هیچ احساسی در ذهن اجرا کنندگان آن عجیب خواه

جای خوشحالی دارد که برخی از والدین این نکات کلیدی را متوجه شده اند که کودکان هم با وجود این که به روی خود نمی آورند، این شرایط را درک می کنند و دیگر این که کودکان مهم ترین سرمایه ما هستند و بنابراین مراقبت کردن از آن ها در این شرایط فرسایشی

والدینِ ناآگاه و استفاده نادرست از شبکه های اجتماعی، در این روزهای کرونایی، بلای جان کودکان ما هستند. در یادداشت قبل همچنین نوشتم که بهتر است که به یاد داشته باشیم که آن ها مهم ترین و ارزشمندترین سرمایه ما هستند و کارهایی نکنیم که سرمایه خو

در این روزهای به غایت ویرانگر، ما سخت نیازمند آنیم تا از طریق کتاب خواندن، روحمان را تقویت کنیم تا جسمِ ما تاب و توان بیشتری در برابر طوفان سهمگین کرونا پیدا کند، شاید از این جهنّم، راهی به زندگی پیدا کنیم.  

داشتن رابطه سالم با دیگران تاثیر فراوانی در افزایشِ کیفیت زندگی ما دارد، ولی ما به دلایل مختلف از عهده این کار بر نمی آییم. متاسفانه، نه در دوران کودکی و نوجوانی در مدرسه و نه در دوران جوانی در دانشگاه، هیچ درس و تمرینی را با عنوان دانش و م

همه موجودات عمر مي كنند، بعضي عمرشان كوتاه است و بعضي بلند، عمر كردن هنر نمي خواهد و عمر طولاني هم براي هيچ حيوان و درخت و انساني مايه افتخار نيست، آن چه مايه افتخار است رشد كردن است.

"به طور کلی همدلی و همدردی مفاهیمی هستند که اغلب به جای یکدیگر به کار می روند. البته این استفاده ی جا به جا از این دو واژه خیلی هم بی راه نیست، چرا که اصولاً هر دوی آن ها به هیجانات انسانی مربوط می شوند. از سوی دیگر این دو مفهوم و واژه برای

براي داشتن يك زندگي خوشحالانه هر كدام از ما راهي را انتخاب مي كنيم، برخي از راه ها آن قدر بيراهه است كه دقيقا ما را به بدبختي مي رساند. برخي از راه ها، خيلي موثر نيستند و عملا تغيير قابل توجهي در حال ما ايجاد نمي كند و برخي از راه ها به درس

از این دلایل، نظام ناکارآمد آموزش و پرورش ماست که راه های تحقق شادمانی را به ما نیاموخته است. اگر ما به طور روشمند، مثبت اندیشی را همراه با عمل آموخته بودیم و لذّت آن را چشیده بودیم، باور می کردیم که ما در نهایت به راهی می رویم که قبلاً درب

دكتر عباس عاشوري نژاد

می دانم این هم از بد شانسی ما بود و یا از گناه نیاکانِ ما و یا از بی کفایتی خودِ ما و یا... که ما در جامعه ای زندگی کنیم که فقط نامِ "جامعه" را یدک می کشد و از حقیقتِ "جامعه" عاری است؛ زیرا اخلاق که مهمترین شاخصه جامعه و مهمترین شاخصه انسان

با خودم می گویم چقدر خوب است که عزیزم مثل من نیست که بتوانند همزمان به چند نفر و چند چیز فکر کند و جواب کسی که با او حرف می زند را هم بدهد!

عباس عاشوری نژاد

بازیکنان تیم فوتبال استقلال در تمرین عصر روز گذشته خود توپ‌های جدیدی را که سازمان لیگ برای فصل جدید لیگ برتر در نظر گرفته است، مورد استفاده قرار دادند.

بي ترديد نوع و ميزانِ تخريب اين بيماري در ميان طبقات مختلف جامعه فرق مي كند اما به گمانِ من سطح و ميزانِ تخريب اين بيماري در ميانِ تحصيل كرده ها و به خصوص معلمان، استادان دانشگاه و مديران بسيار ويرانگرتر است.

من ريشه هاي تخصصي توهم دانايي در رشته هاي تجربي و مهندسي را نمي شناسم ولي گمان مي كنم كه يكي از علت هاي اساسي توهم دانايي در علوم انساني اين است كه جريان هاي عمدتا غيرِ دانشگاهي با استفاده از امكاناتي كه تخت اختيار دارند مي كوشند كه دانشگاه

مطالعه تاريخ بدبختي هايمان هم كه جاي خود دارد و توام است با فجايع حيرت انگيز انساني ، فجايعي دردناك و گاه منحصر به فرد كه فراتر از تحمل انسان است!!!

بعضي از گرفتاري هاي جامعه ما و شايد بقيه كشورهاي جهان سوم و فقير گرفتاري هاي فرهنگي است.

ما باید روزها و شب های زیادی را گریه کنیم، گریه به حال و روزِ خود، گریه به حال و روزِ انسانیت، انسانیتی که از گذشته های دور تا همین امروز به اشکال مختلف به وسیله صاحبانِ ظالمِ قدرت های سیاسی، اقتصادی و متوهمانِ دینی سلاخی می شود.

اين روزها خيلي از ما حالمان بد است، روزگارمان حيرت انگيز است: هر روز، فجيع تر از ديروز در معرضِ انواعِ "شبيخون بلا" هستيم، از بلاياي آسماني گرفته تا بلاياي زميني، از بلاهايي كه ديگران بر سرمان مي آورند تا بلاهايي كه خودمان بر سر خودمان

"وقتی سی نفر در کلاست نشسته اند، حس می کنی سی خانواده در چند نسل را پیش خود داری. هرچه بگویی، انگار در مقابل هزاران نفر گفته ای.

یکی دیگر از گره های بغرنج و تاریخیِ ما در روابطِ عاشقانه، "بیان عواطف عاشقانه" است. در این باره شروع به نوشتن کردم: انسان بدون عاطفه، حیوان است؛ در همین قدم اول متوجهِ اشتباهم شدم. همه حیوانات فی نفسه شریفند و وانگهی زندگی ما وابسته به وجود

من کتابِ "دیوانگی و عاقلی" را در جست و جوی انسان و زندگی، در حال و هوای تیترازِ رویاییِ سریالِ "مدار صفر درجه" نوشتم. تقریبا، قبل از این که هر یادداشتی را بنویسیم، این ساز و آواز را گوش می دادم و در حیرت و سکوتی و در حال و هوای دیوانگی شروع

شيفتگي به اين و آن نسبت به حتا انسان هايي كه درگذشته اند و امتحانشان را پس داده اند نه تنها در شان انسان نيشت بلكه مايه بدبختي انسان و جامعه است.

هفته گذشته نوشتم که برای این که یک زندگی ارزشمند و شادمانه داشته باشیم باید از زمان هایی که به سرعتِ برق و باد می گذرد مراقبت کنیم و برای مراقبت از این زمان های شتابنده، چاره ای نداریم جز این که هر مرحله از زندگی را که پشت سرگذاشتیم

واقعا چقدر خوب است كه خيلي چيزها كه در گذشته براي ما خيلي مهم بود، اكنون، ديگر اصلا مهم نيست...

هر چقدر زمان، بیشتر می گذرد و یا من، در جریانِ زمان، بیشتر می گذرم و بر دانش و تجربه ام وشاید وسعت دیدگاهم افزوده می شود و گمان می برم و البته فقط گمان می برم که بر عمقِ ادراکم از جهان و انسان، افزوده می شود؛

دکتر عباس عاشوری نژاد